Bagepalli
Door: Hilda Alberda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
07 Maart 2008 | India, Bāgepalli
Wat ben ik toch een geluksvogel... :) Het is zo mooi hoe ik steeds weer van de ene bijzondere ervaring in de andere beland!
De broer van Pradeep heeft ook een NGO, genaamd ADATS die oa de eerste NGO zijn die CO2 credits hebben verkregen. Afgelopen dinsdagavond ben ik met Dev naar Bagepalli gereden... toch altijd weer mooi hoe dat gaat: zondag heb ik dus onverwachts nog een nacht in ISI geslapen. Pradeep belde om te vragen of ik zondag of woensdag naar Bagepalli wilde gaan... uiteindelijk zouden Dev en ik woensdagochtend vroeg vertrekken... tot hij dinsdag belde (nadat ik een nachtje heerlijk luxe in het Empire hotel, midden in het centrum van Bangalore had doorgebracht) dat we diezelfde avond zouden vertrekken. Ram (de broer van Pradeep) verwachtte ons voor het avondeten... Dus kwam Dev me keurig op tijd om 6.30pm ophalen en zijn we naar Bagepalli gereden (waar ADATS zit), ongeveer 100km ten noorden van Bangalore. Het is echt een avontuur om in het donker over zo'n weg te rijden... sowieso zit elke weg hier vol gigantische gaten en hobbels, vaak passen er net geen 2 auto's naast elkaar, wat betekent dat er 1 de berm ingaat bij tegemoetkomend verkeer, maar ook hebben bijna alle auto's hun groot licht aan en zonder verdere verlichting zie je dus de helft van de tijd niets... en dan is de weg ook nog om de zoveel km opgebroken en moet je onverwachts een vreemde bocht nemen en rijd je weer een stuk op een zandweg... en dat in het donker... Onderweg zijn we zelfs gestopt om een man te helpen die een ongeluk had gehad. Hij reed zelf op een motor en was aangereden door een auto die was doorgereden... de man had het eea gebroken, zag er niet goed uit...
Maar, gelukkig zijn wij veilig aangekomen in Bagepallig, waar we door Rahm en zijn familie werden opgewacht. Na even te hebben gekletst zijn we om 10pm aan tafel gegaan (dat zijn normale tijden hier). Heerlijk gegeten (zoals altijd eigenlijk) en daarna mijn bed ingedoken. Er komen regelmatig mensen over de vloer bij ADATS (het huis van Rahm is ook het hoofdkantoor) dus ze hebben zelfs een aantal gastenverblijven. 's Nachts arriveerden er nog een aantal mensen.
Na weer een heerlijk Indiaas ontbijt zijn we met een groepje Indiers en drie Nederlanders op fieldtrip gegaan om een aantal van de ADATS projecten te bekijken. In de omgeving van Bagepalli zijn een hoop kleine dorpjes van de zogenaamde "Coolie-people)", waar ze onderandere biogas-projecten hebben opgezet.
Het was echt een geweldig tripje... met de jeep hebben we het hele gebied rondgereden en telkens stond er een groepj mensen om ons te verwelkomen met bloemenkransen! Het eerste project dat we bezochten waren stukken land die de Coolies zelf hadden getransformeerd van rotsland tot landbouwgrond, echt indrukwekkend als je al die gigantische rotsblokken ziet liggen! Het mooie is dat ze verplicht zijn om evenveel mannen als vrouwen aan zo'n karwei te laten werken... anders zijn het vaak de vrouwen die het zware werk moeten doen. Samen maken ze zo'n stuk land geschikt als landbouwgrond en een van hen krijgt het stuk land dan officieel in zijn of haar bezit. Ze planten er oa pinda's, maar bijvoorbeeld ook mangobomen.
We hebben een paar stukken land bezocht met verschillende beplanting en konden steeds uitgebreid vragen stellen via een tolk.
Daarna hebben we een aantal dorpjes bezocht waar ze biogasinstallaties hebben gebouwd. Dit zijn gemetselde ruimtes (die aan strikte voorwaarden voldoen) onder de grond waar ze koeienpoep in verzamelen, gemengd met water. Op deze manier wordt er biogas geproduceerd dat via een plastic slang aan een gasfornuis wordt aangesloten, zodat de vrouwen op gaspitjes koken ipv op houtvuur. Dit heeft erg veel voordelen, denk aan tijd en de ongezonde rook van het houtvuur.
In deze dorpjes hadden we een aantal meetings met de bewoners. Echt mooi, ze beginnen eerst met een lied en daarna konden wij vragen stellen over hun ervaringen met de installaties. Heel bijzonder hoeveel er mede door de organisatie die nodig is om de installaties te bouwen en ook het land te bewerken bereikt wordt. Gender-relaties veranderen, ze lossen problemen onderling op ipv naar de politie of landlord te stappen en zijn veel zelfstandiger en bewuster van hun rechten! Ook gaan er meer kinderen naar school en hebben mannen en vrouwen meer tijd over doordat ze bijvoorbeeld geen hout meer hoeven te zoeken.
Natuurlijk kregen we overal thee aangeboden en we hebben zelfs in een van de dorpjes heerlijk gelunched!
Na een behoorlijke intensieve dag zijn we weer teruggekeerd naar ADATS, waar ik meteen werd meegesleurd voor een uitleg van het monitoringssysteem dat ADATS gebruikt voor het registreren van de CO2 reductie. Daarna hebben we heerlijk gegeten en ben ik mijn bed ingedoken. Zonder dat ik het zelf had gezegd had Rahm me al de bijnaam 'prinses op de erwt' gegeven... ik had mooi twee matrassen op elkaar gelegd! :) Echt een bijzondere man is Rahm. Hij heeft voor een Indier sowieso een behoorlijk uitgesproken mening, maar ook een bijzonder charisma. Je merkte ook in die dorpen dat ze echt naar hem opkijken. Hij is de persoon die ADATS een succes maakt.
De volgende ochtend waren er nog meer gasten gearriveerd. Die dag zou er een meeting zijn van de Fair Climate Group, waar onder andere ICCO en TNO lid van zijn, maar ook ADATS en een aantal NGO's uit India... en wij dus... :) Als eerste werd er een model gepresenteerd door Nederlanders dat ze willen opzetten in India... de presentatie liep niet helemaal... opzich wel grappig om te zien hoe de Nederlanders hun weg en plaats probeerden te vinden tussen de Indiers... ik was niet heel erg onder de indruk... Gelukkig werd ik om de een of andere reden niet als Nederlander beschouwd. :) Ik weet niet waarom, maar toen we het 's avonds over het aantal Nederlanders hadden en we op 5 kwamen en ik zei: en ik, zei Rahm: we already told you your not Dutch! Okay... nou goed, ik vond het wel een compliment in deze context. ;) Maar, het was een erg interessante dag! Ik heb veel opgestoken over CDM en ook een hoop contacten gelegd en kaartjes verzameld. Er waren iets van 30 gasten, Nederlanders, Indiers, een Amerikaan die in Chennai woont en een jonge Britse jongen die voor een NGO in de buurt van Bangalore woont. Een erg leuk gezelschap, je merkt echt dat het een bijzonder gezelschap is, allemaal mensen van NGO's.
Aan het einde van de dag vertrok eigenlijk iedereen en bleven alleen Dev en ik over. Zo had ik mooi nog wat tijd om Rahm het eea te vragen over zijn ervaringen met CDM. Na een uitgebreide maaltijd en een gezellig gesprek waarbij nog een Nieuw Zeelander aanschoof was het bedtijd... Vanochtend zijn we om 6.30am vertrokken, waarna we al snel weer vastzaten in het verkeer in Bangalore...
En nu moet ik afsluiten, want we gaan winkelen met Kees, een van de mensen van ICCO... en Dev heeft opeens haast... geen tijd meer om foto's toe te voegen dus... dat komt later!
Liefs van een al behoorlijk geintegreerde
Hil :)
De broer van Pradeep heeft ook een NGO, genaamd ADATS die oa de eerste NGO zijn die CO2 credits hebben verkregen. Afgelopen dinsdagavond ben ik met Dev naar Bagepalli gereden... toch altijd weer mooi hoe dat gaat: zondag heb ik dus onverwachts nog een nacht in ISI geslapen. Pradeep belde om te vragen of ik zondag of woensdag naar Bagepalli wilde gaan... uiteindelijk zouden Dev en ik woensdagochtend vroeg vertrekken... tot hij dinsdag belde (nadat ik een nachtje heerlijk luxe in het Empire hotel, midden in het centrum van Bangalore had doorgebracht) dat we diezelfde avond zouden vertrekken. Ram (de broer van Pradeep) verwachtte ons voor het avondeten... Dus kwam Dev me keurig op tijd om 6.30pm ophalen en zijn we naar Bagepalli gereden (waar ADATS zit), ongeveer 100km ten noorden van Bangalore. Het is echt een avontuur om in het donker over zo'n weg te rijden... sowieso zit elke weg hier vol gigantische gaten en hobbels, vaak passen er net geen 2 auto's naast elkaar, wat betekent dat er 1 de berm ingaat bij tegemoetkomend verkeer, maar ook hebben bijna alle auto's hun groot licht aan en zonder verdere verlichting zie je dus de helft van de tijd niets... en dan is de weg ook nog om de zoveel km opgebroken en moet je onverwachts een vreemde bocht nemen en rijd je weer een stuk op een zandweg... en dat in het donker... Onderweg zijn we zelfs gestopt om een man te helpen die een ongeluk had gehad. Hij reed zelf op een motor en was aangereden door een auto die was doorgereden... de man had het eea gebroken, zag er niet goed uit...
Maar, gelukkig zijn wij veilig aangekomen in Bagepallig, waar we door Rahm en zijn familie werden opgewacht. Na even te hebben gekletst zijn we om 10pm aan tafel gegaan (dat zijn normale tijden hier). Heerlijk gegeten (zoals altijd eigenlijk) en daarna mijn bed ingedoken. Er komen regelmatig mensen over de vloer bij ADATS (het huis van Rahm is ook het hoofdkantoor) dus ze hebben zelfs een aantal gastenverblijven. 's Nachts arriveerden er nog een aantal mensen.
Na weer een heerlijk Indiaas ontbijt zijn we met een groepje Indiers en drie Nederlanders op fieldtrip gegaan om een aantal van de ADATS projecten te bekijken. In de omgeving van Bagepalli zijn een hoop kleine dorpjes van de zogenaamde "Coolie-people)", waar ze onderandere biogas-projecten hebben opgezet.
Het was echt een geweldig tripje... met de jeep hebben we het hele gebied rondgereden en telkens stond er een groepj mensen om ons te verwelkomen met bloemenkransen! Het eerste project dat we bezochten waren stukken land die de Coolies zelf hadden getransformeerd van rotsland tot landbouwgrond, echt indrukwekkend als je al die gigantische rotsblokken ziet liggen! Het mooie is dat ze verplicht zijn om evenveel mannen als vrouwen aan zo'n karwei te laten werken... anders zijn het vaak de vrouwen die het zware werk moeten doen. Samen maken ze zo'n stuk land geschikt als landbouwgrond en een van hen krijgt het stuk land dan officieel in zijn of haar bezit. Ze planten er oa pinda's, maar bijvoorbeeld ook mangobomen.
We hebben een paar stukken land bezocht met verschillende beplanting en konden steeds uitgebreid vragen stellen via een tolk.
Daarna hebben we een aantal dorpjes bezocht waar ze biogasinstallaties hebben gebouwd. Dit zijn gemetselde ruimtes (die aan strikte voorwaarden voldoen) onder de grond waar ze koeienpoep in verzamelen, gemengd met water. Op deze manier wordt er biogas geproduceerd dat via een plastic slang aan een gasfornuis wordt aangesloten, zodat de vrouwen op gaspitjes koken ipv op houtvuur. Dit heeft erg veel voordelen, denk aan tijd en de ongezonde rook van het houtvuur.
In deze dorpjes hadden we een aantal meetings met de bewoners. Echt mooi, ze beginnen eerst met een lied en daarna konden wij vragen stellen over hun ervaringen met de installaties. Heel bijzonder hoeveel er mede door de organisatie die nodig is om de installaties te bouwen en ook het land te bewerken bereikt wordt. Gender-relaties veranderen, ze lossen problemen onderling op ipv naar de politie of landlord te stappen en zijn veel zelfstandiger en bewuster van hun rechten! Ook gaan er meer kinderen naar school en hebben mannen en vrouwen meer tijd over doordat ze bijvoorbeeld geen hout meer hoeven te zoeken.
Natuurlijk kregen we overal thee aangeboden en we hebben zelfs in een van de dorpjes heerlijk gelunched!
Na een behoorlijke intensieve dag zijn we weer teruggekeerd naar ADATS, waar ik meteen werd meegesleurd voor een uitleg van het monitoringssysteem dat ADATS gebruikt voor het registreren van de CO2 reductie. Daarna hebben we heerlijk gegeten en ben ik mijn bed ingedoken. Zonder dat ik het zelf had gezegd had Rahm me al de bijnaam 'prinses op de erwt' gegeven... ik had mooi twee matrassen op elkaar gelegd! :) Echt een bijzondere man is Rahm. Hij heeft voor een Indier sowieso een behoorlijk uitgesproken mening, maar ook een bijzonder charisma. Je merkte ook in die dorpen dat ze echt naar hem opkijken. Hij is de persoon die ADATS een succes maakt.
De volgende ochtend waren er nog meer gasten gearriveerd. Die dag zou er een meeting zijn van de Fair Climate Group, waar onder andere ICCO en TNO lid van zijn, maar ook ADATS en een aantal NGO's uit India... en wij dus... :) Als eerste werd er een model gepresenteerd door Nederlanders dat ze willen opzetten in India... de presentatie liep niet helemaal... opzich wel grappig om te zien hoe de Nederlanders hun weg en plaats probeerden te vinden tussen de Indiers... ik was niet heel erg onder de indruk... Gelukkig werd ik om de een of andere reden niet als Nederlander beschouwd. :) Ik weet niet waarom, maar toen we het 's avonds over het aantal Nederlanders hadden en we op 5 kwamen en ik zei: en ik, zei Rahm: we already told you your not Dutch! Okay... nou goed, ik vond het wel een compliment in deze context. ;) Maar, het was een erg interessante dag! Ik heb veel opgestoken over CDM en ook een hoop contacten gelegd en kaartjes verzameld. Er waren iets van 30 gasten, Nederlanders, Indiers, een Amerikaan die in Chennai woont en een jonge Britse jongen die voor een NGO in de buurt van Bangalore woont. Een erg leuk gezelschap, je merkt echt dat het een bijzonder gezelschap is, allemaal mensen van NGO's.
Aan het einde van de dag vertrok eigenlijk iedereen en bleven alleen Dev en ik over. Zo had ik mooi nog wat tijd om Rahm het eea te vragen over zijn ervaringen met CDM. Na een uitgebreide maaltijd en een gezellig gesprek waarbij nog een Nieuw Zeelander aanschoof was het bedtijd... Vanochtend zijn we om 6.30am vertrokken, waarna we al snel weer vastzaten in het verkeer in Bangalore...
En nu moet ik afsluiten, want we gaan winkelen met Kees, een van de mensen van ICCO... en Dev heeft opeens haast... geen tijd meer om foto's toe te voegen dus... dat komt later!
Liefs van een al behoorlijk geintegreerde
Hil :)
-
07 Maart 2008 - 10:43
Sameena:
Namaste Hilda!
Zo...wat een avonturen allemaal zeg! Ik heb ze helaas niet allemaal gelezen maar krijg de indruk dat je het erg naar je zin hebt daar :) Wat een goede project ook! Ik hoorde al van Marijke vd Nijs dat je bij Enviu een project ging doen...super leuk! Geniet! x
