Mijn derde regenseizoen
Door: Hilda Alberda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
06 Augustus 2013 | Sierra Leone, Freetown
Ja, het is alweer mijn derde regenseizoen in Sierra Leone. Op 16 July was ik alweer 2,5 jaar hier, wie had dat gedacht. En, wat is er veel gebeurd! Ik zit met mijn laptop op de bank, nagenietend van een heerlijke dag op het strand – een strak blauwe lucht, zomaar tussen de regen door. Des en ik waren allebei vrij vandaag. Ik heb lekker een lang weekend vrij genomen, daar was ik wel aan toe na het harde werken van de afgelopen weken. Des heeft net zijn rapport voor CRS ingeleverd (zijn meest recente opdracht) en heeft nu de tijd om even bij te komen van het harde werken en vele reizen.
Maandag heb ik alweer mijn derde verjaardag gevierd in Sierra Leone. Des heeft me op sushi getrakeerd in het enige sushi restaurant in Freetown, waar de sushi wordt ingevlogen uit Belgie! Ook heb ik twee prachtige jurken van hem gekregen die hij heeft laten maken door een kleermaker naar zijn eigen ontwerp. Op mijn werk heb ik zelfgebakken cake getrakteerd en dinsdag zijn we met een groep vrienden uiteten geweest ter ere van mijn verjaardag en dat van iemand die dinsdag jarig was.
Mijn werk is nog steeds restless – druk, maar geweldig. Vorige week hadden we de ‘debrief’ van onze 120 Volunteer Peer Educators (VPEs) van ons UNFPA programma. Dat betekent drie dagen workshops om het programma af te ronden en feedback te krijgen van onze jonge vrijwilligers. Als altijd is het heerlijk om het binnenland in te gaan en tijd door te brengen met de medewerkers van mijn programma. Dat er 120 uitgelaten jongeren bij zijn, die duidelijk allemaal ontzettend gegroeid zijn in de 9 maanden tussen selectie en het einde van hun placement, maakt het nog specialer! Ze hebben allemaal geweldige verhalen over de impact van hun werk.
Zo was ik een aantal weken terug in Moyamba, een district in het zuiden van Sierra Leone – super slechte wegen, maar geweldige natuur. Ik heb toen een van de dorpjes bezocht waar we werken en gesproken met 10 tienermoeders die onderdeel zijn van ons programme. Alle 10 hadden ze hetzelfde verhaal; zwanger geworden, vader is verdwenen, ouders niet blij, van school gehaald, etc. Maar, na de tussenkomst van onze VPEs zijn ze allemaal weer terug in school! Daarnaast hebben ze met hun hulp een pinda plantage opgezet om geld te verdienen waarmee ze in het onderhoud van zichzelf en hun kindjes kunnen voorzien. Bovendien trekken ze er nu samen op uit om hun verhaal te delen met leeftijdsgenoten en ze te waarschuwen om niet dezelfde fout te maken. Wat een stoere meiden! We hadden een van deze meiden uitgenodigd om haar ervaringen te delen tijdens de certificate ceremonie van de 120 VPEs. Christina is 17 jaar oud, maar met haar tengere lichaam en smalle gezichtje kan ze zo voor 14 door, maar is moeder van een zoontje van 2. Het viel haar zwaar om haar verhaal te vertellen voor al die toeschouwers – hoe ze zwanger raakte en haar oom haar van school haalde. Hoe de eerste poging van de VPEs om te bemiddelen op een pak slaag voor haar uitliep. En, hoe ze na aanhouden van de VPEs die de dorpsoudsten erbij betrokken, toch weer naar school mocht. Halverwege haar verhaal was ze in tranen en nam Alfred, onze Regionale Coordinator, het van haar over. Ze was niet de enige die haar tranen moest wegslikken…
En zo zijn er nog vele verhalen van Chiefs die worden overtuigd om niet met minderjarige meisjes te trouwen, ouders die worden overtuigd om hun kinderen naar school te sturen in plaats van aan het werk te zetten en initiatieven om de community op te ruimen. En dat allemaal met de ‘life skills’ zoals we dat zo mooi noemen die ze opdoen in de trainingen van Restless Development.
Dat wat we doen aanslaat en impact heeft, merken we niet alleen aan de jongeren en dorpen waar we voor werken, of aan het enthousiasme van onze VPEs over Restless Development. Ook donors en andere NGOs zien het succes van Restless, waardoor we de laatste tijd heel wat nieuwe programma’s hebben binnengehaald. Zo ga ik nu bijvoorbeeld voor UNDP een programma implementeren met betrekking tot Sexual and Gender Based Violence – dit beslaat alles van huiselijk geweld, verkrachting en seksuele intimidatie op school tot vrouwenbesnijdenis. Verder ben ik bezig met een nieuw voorstel voor UNICEF Child Protection and HIV/AIDS en zijn we gevraagd om een voorstel te schrijven voor UNFPA/DfID voor het integreren van een SRH Curriculum in scholen. Ook hebben we net een projectje afgerond dat werd bekostigd door Ipas – consultatie van 200 tienermeiden over onveilige abortus.
Ipas werkt al enige tijd aan een nieuwe met betrekking tot het legaliseren van abortus en was enthousiast over mijn idee om input te vragen van meiden in Sierra Leone, aangezien het gros van de slachtoffers van onveilige abortus tienermeiden zijn. Op vier plaatsen in Sierra Leone hebben we 50 meiden bijeengebracht, die we uitgebreid hebben uitgelegd wat de nieuwe wet zou inhouden en die daarna hun mening konden geven over specifieke onderdelen van de wet. Het was echt een succes! Geweldig om te zien hoe die meiden hun mening klaar hebben, input geven over wat wel en wat niet werkt volgens hen en ook hun ervaringen delen. Want, velen hebben direct of indirect ervaring met onveilige abortus. Hun input heb ik verwerkt in een statement dat een van de meiden gaat voorlezen in het parliament hier, zodat het kan worden meegenomen in de nieuwe wet.
Tja, en verder is Sierra Leone nog steeds Sierra Leone; de Chinezen zijn bijna klaar met het aanleggen van de wegen in Freetown, wat het transport hier een stuk gemakkelijker maakt. NPA – ofwel elektriciteit – was weken geweldig (24 uur!) maar was afgelopen week helemaal verdwenen. Ook hadden we afgelopen week geen water, wat erg frustrerend is. Gelukkig konden we regenwater opvangen, want ja het regenseizoen is losgebarsten. Dit wordt de eerste keer dat ik het hele regenseizoen in Sierra Leone ben. Tot nu toe valt het me erg mee gelukkig. Tussen de harde buien en regenachtige buien door zijn er zonnige en droge dagen die heerlijk koel zijn – vergeleken met het droge seizoen. Ook hebben we nu twee super betrouwbare taxichauffeurs die we inzetten als het te hard regent als we uitgaan of als ik naar mijn werk ga.
Nu, alweer een week verder is het regenseizoen echt losgebarsten. Ik heb het gewoon regelmatig koud! Volgens mij ben ik behoorlijk geacclimatiseerd! Het leuke is dat ik nu een lange broek aan kan naar mijn werk zonder het super warm te hebben!
Waterpolo is nog steeds super en ik ben ook nog steeds aan het dansen met een groepje meiden. Verder organiseren we zo nu en dan een etentje bij ons thuis, eten we een hapje uit of doen we een drankje in de Ierse pub (ja die hebben we hier dan weer wel). Zo gaat het leven een beetje z’n gangetje hier in Freetown en lijkt er een stuk minder te zijn om over te schrijven. Al blijven er dingen veranderen en blijft Sierra Leone je zowel verbazen als uitdagen.
Hilda
PS: Ik heb helaas mijn waarbenjij.nu reacties moeten afschermen, maar ik ben gewoon bereikbaar op mijn email of FB.
Maandag heb ik alweer mijn derde verjaardag gevierd in Sierra Leone. Des heeft me op sushi getrakeerd in het enige sushi restaurant in Freetown, waar de sushi wordt ingevlogen uit Belgie! Ook heb ik twee prachtige jurken van hem gekregen die hij heeft laten maken door een kleermaker naar zijn eigen ontwerp. Op mijn werk heb ik zelfgebakken cake getrakteerd en dinsdag zijn we met een groep vrienden uiteten geweest ter ere van mijn verjaardag en dat van iemand die dinsdag jarig was.
Mijn werk is nog steeds restless – druk, maar geweldig. Vorige week hadden we de ‘debrief’ van onze 120 Volunteer Peer Educators (VPEs) van ons UNFPA programma. Dat betekent drie dagen workshops om het programma af te ronden en feedback te krijgen van onze jonge vrijwilligers. Als altijd is het heerlijk om het binnenland in te gaan en tijd door te brengen met de medewerkers van mijn programma. Dat er 120 uitgelaten jongeren bij zijn, die duidelijk allemaal ontzettend gegroeid zijn in de 9 maanden tussen selectie en het einde van hun placement, maakt het nog specialer! Ze hebben allemaal geweldige verhalen over de impact van hun werk.
Zo was ik een aantal weken terug in Moyamba, een district in het zuiden van Sierra Leone – super slechte wegen, maar geweldige natuur. Ik heb toen een van de dorpjes bezocht waar we werken en gesproken met 10 tienermoeders die onderdeel zijn van ons programme. Alle 10 hadden ze hetzelfde verhaal; zwanger geworden, vader is verdwenen, ouders niet blij, van school gehaald, etc. Maar, na de tussenkomst van onze VPEs zijn ze allemaal weer terug in school! Daarnaast hebben ze met hun hulp een pinda plantage opgezet om geld te verdienen waarmee ze in het onderhoud van zichzelf en hun kindjes kunnen voorzien. Bovendien trekken ze er nu samen op uit om hun verhaal te delen met leeftijdsgenoten en ze te waarschuwen om niet dezelfde fout te maken. Wat een stoere meiden! We hadden een van deze meiden uitgenodigd om haar ervaringen te delen tijdens de certificate ceremonie van de 120 VPEs. Christina is 17 jaar oud, maar met haar tengere lichaam en smalle gezichtje kan ze zo voor 14 door, maar is moeder van een zoontje van 2. Het viel haar zwaar om haar verhaal te vertellen voor al die toeschouwers – hoe ze zwanger raakte en haar oom haar van school haalde. Hoe de eerste poging van de VPEs om te bemiddelen op een pak slaag voor haar uitliep. En, hoe ze na aanhouden van de VPEs die de dorpsoudsten erbij betrokken, toch weer naar school mocht. Halverwege haar verhaal was ze in tranen en nam Alfred, onze Regionale Coordinator, het van haar over. Ze was niet de enige die haar tranen moest wegslikken…
En zo zijn er nog vele verhalen van Chiefs die worden overtuigd om niet met minderjarige meisjes te trouwen, ouders die worden overtuigd om hun kinderen naar school te sturen in plaats van aan het werk te zetten en initiatieven om de community op te ruimen. En dat allemaal met de ‘life skills’ zoals we dat zo mooi noemen die ze opdoen in de trainingen van Restless Development.
Dat wat we doen aanslaat en impact heeft, merken we niet alleen aan de jongeren en dorpen waar we voor werken, of aan het enthousiasme van onze VPEs over Restless Development. Ook donors en andere NGOs zien het succes van Restless, waardoor we de laatste tijd heel wat nieuwe programma’s hebben binnengehaald. Zo ga ik nu bijvoorbeeld voor UNDP een programma implementeren met betrekking tot Sexual and Gender Based Violence – dit beslaat alles van huiselijk geweld, verkrachting en seksuele intimidatie op school tot vrouwenbesnijdenis. Verder ben ik bezig met een nieuw voorstel voor UNICEF Child Protection and HIV/AIDS en zijn we gevraagd om een voorstel te schrijven voor UNFPA/DfID voor het integreren van een SRH Curriculum in scholen. Ook hebben we net een projectje afgerond dat werd bekostigd door Ipas – consultatie van 200 tienermeiden over onveilige abortus.
Ipas werkt al enige tijd aan een nieuwe met betrekking tot het legaliseren van abortus en was enthousiast over mijn idee om input te vragen van meiden in Sierra Leone, aangezien het gros van de slachtoffers van onveilige abortus tienermeiden zijn. Op vier plaatsen in Sierra Leone hebben we 50 meiden bijeengebracht, die we uitgebreid hebben uitgelegd wat de nieuwe wet zou inhouden en die daarna hun mening konden geven over specifieke onderdelen van de wet. Het was echt een succes! Geweldig om te zien hoe die meiden hun mening klaar hebben, input geven over wat wel en wat niet werkt volgens hen en ook hun ervaringen delen. Want, velen hebben direct of indirect ervaring met onveilige abortus. Hun input heb ik verwerkt in een statement dat een van de meiden gaat voorlezen in het parliament hier, zodat het kan worden meegenomen in de nieuwe wet.
Tja, en verder is Sierra Leone nog steeds Sierra Leone; de Chinezen zijn bijna klaar met het aanleggen van de wegen in Freetown, wat het transport hier een stuk gemakkelijker maakt. NPA – ofwel elektriciteit – was weken geweldig (24 uur!) maar was afgelopen week helemaal verdwenen. Ook hadden we afgelopen week geen water, wat erg frustrerend is. Gelukkig konden we regenwater opvangen, want ja het regenseizoen is losgebarsten. Dit wordt de eerste keer dat ik het hele regenseizoen in Sierra Leone ben. Tot nu toe valt het me erg mee gelukkig. Tussen de harde buien en regenachtige buien door zijn er zonnige en droge dagen die heerlijk koel zijn – vergeleken met het droge seizoen. Ook hebben we nu twee super betrouwbare taxichauffeurs die we inzetten als het te hard regent als we uitgaan of als ik naar mijn werk ga.
Nu, alweer een week verder is het regenseizoen echt losgebarsten. Ik heb het gewoon regelmatig koud! Volgens mij ben ik behoorlijk geacclimatiseerd! Het leuke is dat ik nu een lange broek aan kan naar mijn werk zonder het super warm te hebben!
Waterpolo is nog steeds super en ik ben ook nog steeds aan het dansen met een groepje meiden. Verder organiseren we zo nu en dan een etentje bij ons thuis, eten we een hapje uit of doen we een drankje in de Ierse pub (ja die hebben we hier dan weer wel). Zo gaat het leven een beetje z’n gangetje hier in Freetown en lijkt er een stuk minder te zijn om over te schrijven. Al blijven er dingen veranderen en blijft Sierra Leone je zowel verbazen als uitdagen.
Hilda
PS: Ik heb helaas mijn waarbenjij.nu reacties moeten afschermen, maar ik ben gewoon bereikbaar op mijn email of FB.
