Drie jaar Sierra Leone
Door: Hilda Alberda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
22 December 2013 | Sierra Leone, Freetown
Daar ben ik dan… vanaf ons balkon, in de zon in Sierra Leone. Het is zo lang onzeker geweest, dat het nog een beetje onwerkelijk voelt dat ik er nu echt ben. Dat komt natuurlijk ook door het idee dat ik hier het komende jaar of de komende twee jaar zal wonen. Gelukkig is ‘di bodi fine’: gaat het goed en voel het tot nu toe ook erg goed hier. Het is warm, stoffig, rommelig (de chaos wordt in Freetown nog eens versterkt door de road constructions), arm, we hebben geen stromend water en af en toe stroom, ofwel één van de minder ontwikkelde Afrikaanse landen. Maar, het is ook mooi, de mensen zijn aardig en gedreven om iets van hun land te maken en er is ontzettend veel te ontdekken, doen en leren.
Zo begon ik mijn eerste blog in januari 2011, vlak na mijn aankomst in Sierra Leone. Nu, drie jaar later, zit ik op onze veranda voor mijn derde huis in Freetown. Nog een week en dan verlaat ik Sierra Leone; een mooie tijd om terug te kijken op mijn tijd hier. Wat is er veel gebeurd!
Ik kwam naar Sierra Leone om via VSO en GIZ in youth development/policy te gaan werken. In het begin was het nog onduidelijk of ik in Kabala, Kono of in Freetown zou gaan werken. Het werd uiteindelijk het nieuwe Ministery of Youth Employment and Sports in Freetown. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik door GIZ werd voorgesteld aan de Minister en hoe hij zei: God has brought us a woman.! Het begin van een onvergetelijke tijd in het Ministerie. De eerste weken bracht ik vooral veel tijd door met de secretaresses, het was niet gemakkelijk om een positie te veroveren binnen het Ministerie; er waren geen documenten die ik door kon lezen over de missie, strategie of het werkplan voor dat jaar, vergaderingen werden ad hoc geregeld en het duurde een tijdje voordat ik daarvoor werd uitgenodigd.
Maar, langzamerhand leerden mijn collega’s me te waarderen en in te zien dat ik een waardevolle bijdrage kon leveren aan het Ministerie en bemachtigde ik mijn plek in het Senior Management Team (SMT) van het Ministerie. Met heel veel energie en uithoudingsvermogen lukte het me om een wekelijkse coordinatie meeting te organizeren voor het SMT, waarbij redelijk gestructureerde notities werden gemaakt. Naast een lijst van kleine overwinningen – zoals het opzetten van een email adres van de Minister en het schrijven van zijn speech voor zijn bezoek aan Zuid-Korea of zijn briefing voor de President - heb ik ook een rol kunnen spelen in de review van de Youth Policy en had ik de leiding in het onwikkelen van de strategie voor de komende drie jaar die we daarna moesten verdedigen in het Ministerie van Financien.
Ondanks alle tegenwerking van VSO Sierra Leone en de strubbelingen tussen het Ministerie en de Commissie, was het een succesvol jaar voor mij en kon ik aan het einde ervan kiezen tussen een verlenging bij het Ministerie, een opdracht voor State House en Restless Development…
Tijdens mijn werk in het Ministerie heb ik met verschillende NGOs en UN organizaties gewerkt, maar Restless was anders: zij werkten MET jongeren, hun programma’s werden geleid door jongeren, alles aan Restless was restless, young en dynamisch. Daar wilde ik voor werken en gelukkig wilde zij ook dat ik voor hen kwam werken!
Ik herinner me mijn eerste dag nog goed. Toen ik aankwam stond mijn collega Jalloh – die ik al kende van mijn tijd in het Ministerie – in pak, met hoed, buiten de zwarte hek met het grote Restless Development logo erop. Toen ik het hek door ging stonden al mijn nieuwe collega’s in een kring om mij te verwelkomen met de Restless groet en natuurlijk muziek en dans. Ook toen ik mijn eerste bezoek bracht aan ons kantoor in Bo kreeg ik een warm ontvangst met een speciaal voor mij gecomponeerd liedje. Dit is typisch Restless; in de twee jaar dat ik er werk word ik elke ochtend hartelijk gegroet door collega’s en ook op field trips word ik nog steeds met open armen ontvangen.
Wat heb ik hard gewerkt voor Restless en wat heb ik ontzettend veel geleerd en voor elkaar gekregen! Een aantal hoogtepunten: zo’n 480 jonge Volunteer Peer Educators hebben tijdens mijn twee jaar in Restless in communities gewerkt, het afgelopen jaar hebben we 57,777 jongeren bereikt met onze drama outreach, we hebben dit jaar 267 tiener moeders terug naar school gekregen, het organizeren van een ‘Girls Consultation’met 200 jonge meiden over de Draft Motherhood Bill – (un)safe abortion, een geweldige certificatie van 120 jonge Volunteer Peer Educators waarbij alle hoge gasten aanwezig waren, inclusief de deputy Country Representative van UNFPA en waarbij één van de leden van onze Teenage Mothers Clubs vertelde over haar ervaringen en hoe Restless haar leven veranderde, geweldige field trips van Moyamba waar ’s avonds alleen brood en sardientjes te eten zijn tot een community aan de grens met Guinea waar we de Day of the African Child hebben gevierd, het bijwonen van de regionale launch van het State of the World Population rapport en het bijdragen aan de Nationale Teenage Pregnancy Strategy, etc., etc.
Vrijdag hadden we de hele dag staff workshop, alle staff members waren vanuit het hele land naar Freetown gekomen om de laatste dag voor de kerstvakantie te vieren. We begonnen met een foto show van het afgelopen jaar, waarna de Country Director en mijn collega managers en de regionale teams presentaties gaven over hun achievements van het afgelopen jaar. Daarna was het mijn beurt en aangezien ik verwachtte dat de meeste hoogtepunten van mijn programme door de regional teams zouden worden gepresenteerd en iedereen wel genoeg naar presentaties had geluisterd nam ik iedereen mee naar buiten voor een quiz. Ik had vragen over hoogtepunten en achievents van ons programme en voor antwoord A moesten ze links staan en antwoord B rechts. Zo vielen er steeds meer af en hadden we uiteindelijk een benaderingsvraag om de drie winnaars te krijgen. Ik had kleine tasjes met Nederlands design en souveniertjes als prijzen. Ze vonden het geweldig en aan het eind was ik bijna mijn stem kwijt… Na de laatste woorden van de Country Director mocht ik afsluiten met een oefening die ik al eens eerder had gedaan, maar die zo goed werd ontvangen dat er gevraagd was het nog eens te doen. Iedereen krijgt een briefje op zijn of haar rug en dan schrijft iedereen bij elkaar positief één woord op het briefje dat deze persoon volgens hen beschrijft. Erg leuk! Hard working, innovative, great leader, motivator, capacity builder en very supportive kwam en meerdere keren voor op mijn briefje.
Daarna gingen we lunchen op het strand en voetballen. Als ik iets niet kan is het voetballen, maar ik heb enthousiast achter de bal aangerend en soms weggedoken.
Toen kon iedereen naar huis om zich op te frissen waarna we om 19.00uur in een lokaal barretjes in de straat van ons kantoor werden verwacht. Natuurlijk was ik veels te vroeg… maar tegen 9en begon het kerst/afscheidsfeest. Het was geweldig!!! Ik ben toegezongen, nagespeeld, toegesproken door een aantal collega’s, kwam voor in een korte commedie, er was een slide show met foto’s en quotes over mij voor me gemaakt en aan het einde moest ik op een stoel zitten en werd ik tot Paramount Chief gekroond met een jurk die door het Bo team werd gemaakt, waarna ik kado’s en kaarten kreeg van het Freetown team, Makeni team en Kono team. Zoveel mooie woorden over mijn bijdrage aan Restless Development en de jongeren in Sierra Leone; waar ik vooral trots op ben is hoe mijn team me meerdere keren bedankten voor mijn investeringen in hun ontwikkeling! Ik kreeg zoveel waardering voor mijn harde werk, groei, talent en toewijding. Echt geweldig! Wat ga ik met een goed gevoel weg!
Gisteren heb ik mijn laatste waterpolo wedstrijd gespeeld… Het was echt super leuk, zoals altijd. Ik had al snel mijn eerste doelpunt gescoord en in de laatste game stelde één van mijn teamleden voor dat onze tactiek was dat alle ballen naar mij gingen zodat ik nog een laaste doelpunt kon scoren – wat lukte. Na gezellig te hebben geluncht heb ik afscheid genomen van iedereen en zijn Marieke – een Nederlandse die hier in het binnenland als dokter werkt – voor de laatste keer naar Lakka Beach gegaan. Het was prachtig weer – blauwe lucht, zee en een wit strand met palmbomen. Dat ga ik missen!
Wat ik nog meer ga missen: mijn veelzijdige baan, Restless en mijn geweldige collega’s, het maken van field trips, de activiteiten die we organizeren en de impact die we maken op het leven van jongeren, de prachtige stranden, het kopen van bijvoorbeeld banen of brood op straat, de muziek en het dansen, de zon, de vriendelijke mensen op straat, de spontane opmerkingen van voorbijgangers – Ey fine girl! Yu get fine hight! – casava leaves en jollof rice, fries and chips op het strand, La Vache Qui Rit – al kan ik dat ook in Nederland kopen, maar hopelijk niet meer zo vaak eten – een taxi delen, waterpolo, dichtbij mijn werk wonen, de vrienden die ik hier over de jaren heb gemaakt, sundowners aan het strand, mango’s, mango’s, mango’s, de ‘randomness’ niets werkt, maar alles kan, etc., etc.
Wat ga ik niet (zo) missen: constant zweten, niet zeker zijn van elektriciteit en stromend water, herrie van de generator, wakker worden gehouden door schreeuwende buren of veel te luide feestjes of midden in de nacht wakker worden gemaakt en gehouden door de moskee, voedselvergiftiging, muggenbulten en andere rare plekken en beten, slapen onder een muggennet, casava leaves (ja – love/hate relationship), overprijsde producten die naar plastic smaken in de supermarkten, regenseizoen, schimmel en vocht dat overal in gaat zitten, dat niets hier heel blijft!, te lang moeten wachten op een taxi (in de regen), kakkerlakken en ander ongedierte in huis, beperkte keuze in verse producten…
Waar ik naar uitkijk: een nieuwe start/ uitdagingen, met Des in Amsterdam wonen, dichtbij familie en vrienden wonen!!!, verse groenten en fruit, alle ingredienten voor recepten kunnen krijgen, lekker eten in restaurants, op de fiets naar de supermarkt, een rondje lopen zonder te zweten of steeds naar beneden te moeten kijken, een goed glas witte wijn met vriendinnen, een donkere, knusse kerst…
Ik zit nu bij Gina’s, het pas geopende frozen yoghurt tentje dat zo in Alkmaar zou passen – een soort Anne’s en Max. Freetown ontwikkelt zich gestaag en dat is mooi om te zien. In de drie jaar dat ik hier woonde zijn de wegen bijna allemaal aangelegd in Freetown, zijn er vele supermarkten en restaurants bijgekomen – allemaal tekenen van vooruitgang. Mooi om te zien!
Ik neem vanmiddag om 6uur de watertaxi naar de overkant, waarna ik in een hostel verblijf. Mijn vlucht gaat om 6.55uur en ik kom om 15.50uur aan op Schiphol…
Good bye Salone a go miss yu bo!
Hilda
Zo begon ik mijn eerste blog in januari 2011, vlak na mijn aankomst in Sierra Leone. Nu, drie jaar later, zit ik op onze veranda voor mijn derde huis in Freetown. Nog een week en dan verlaat ik Sierra Leone; een mooie tijd om terug te kijken op mijn tijd hier. Wat is er veel gebeurd!
Ik kwam naar Sierra Leone om via VSO en GIZ in youth development/policy te gaan werken. In het begin was het nog onduidelijk of ik in Kabala, Kono of in Freetown zou gaan werken. Het werd uiteindelijk het nieuwe Ministery of Youth Employment and Sports in Freetown. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik door GIZ werd voorgesteld aan de Minister en hoe hij zei: God has brought us a woman.! Het begin van een onvergetelijke tijd in het Ministerie. De eerste weken bracht ik vooral veel tijd door met de secretaresses, het was niet gemakkelijk om een positie te veroveren binnen het Ministerie; er waren geen documenten die ik door kon lezen over de missie, strategie of het werkplan voor dat jaar, vergaderingen werden ad hoc geregeld en het duurde een tijdje voordat ik daarvoor werd uitgenodigd.
Maar, langzamerhand leerden mijn collega’s me te waarderen en in te zien dat ik een waardevolle bijdrage kon leveren aan het Ministerie en bemachtigde ik mijn plek in het Senior Management Team (SMT) van het Ministerie. Met heel veel energie en uithoudingsvermogen lukte het me om een wekelijkse coordinatie meeting te organizeren voor het SMT, waarbij redelijk gestructureerde notities werden gemaakt. Naast een lijst van kleine overwinningen – zoals het opzetten van een email adres van de Minister en het schrijven van zijn speech voor zijn bezoek aan Zuid-Korea of zijn briefing voor de President - heb ik ook een rol kunnen spelen in de review van de Youth Policy en had ik de leiding in het onwikkelen van de strategie voor de komende drie jaar die we daarna moesten verdedigen in het Ministerie van Financien.
Ondanks alle tegenwerking van VSO Sierra Leone en de strubbelingen tussen het Ministerie en de Commissie, was het een succesvol jaar voor mij en kon ik aan het einde ervan kiezen tussen een verlenging bij het Ministerie, een opdracht voor State House en Restless Development…
Tijdens mijn werk in het Ministerie heb ik met verschillende NGOs en UN organizaties gewerkt, maar Restless was anders: zij werkten MET jongeren, hun programma’s werden geleid door jongeren, alles aan Restless was restless, young en dynamisch. Daar wilde ik voor werken en gelukkig wilde zij ook dat ik voor hen kwam werken!
Ik herinner me mijn eerste dag nog goed. Toen ik aankwam stond mijn collega Jalloh – die ik al kende van mijn tijd in het Ministerie – in pak, met hoed, buiten de zwarte hek met het grote Restless Development logo erop. Toen ik het hek door ging stonden al mijn nieuwe collega’s in een kring om mij te verwelkomen met de Restless groet en natuurlijk muziek en dans. Ook toen ik mijn eerste bezoek bracht aan ons kantoor in Bo kreeg ik een warm ontvangst met een speciaal voor mij gecomponeerd liedje. Dit is typisch Restless; in de twee jaar dat ik er werk word ik elke ochtend hartelijk gegroet door collega’s en ook op field trips word ik nog steeds met open armen ontvangen.
Wat heb ik hard gewerkt voor Restless en wat heb ik ontzettend veel geleerd en voor elkaar gekregen! Een aantal hoogtepunten: zo’n 480 jonge Volunteer Peer Educators hebben tijdens mijn twee jaar in Restless in communities gewerkt, het afgelopen jaar hebben we 57,777 jongeren bereikt met onze drama outreach, we hebben dit jaar 267 tiener moeders terug naar school gekregen, het organizeren van een ‘Girls Consultation’met 200 jonge meiden over de Draft Motherhood Bill – (un)safe abortion, een geweldige certificatie van 120 jonge Volunteer Peer Educators waarbij alle hoge gasten aanwezig waren, inclusief de deputy Country Representative van UNFPA en waarbij één van de leden van onze Teenage Mothers Clubs vertelde over haar ervaringen en hoe Restless haar leven veranderde, geweldige field trips van Moyamba waar ’s avonds alleen brood en sardientjes te eten zijn tot een community aan de grens met Guinea waar we de Day of the African Child hebben gevierd, het bijwonen van de regionale launch van het State of the World Population rapport en het bijdragen aan de Nationale Teenage Pregnancy Strategy, etc., etc.
Vrijdag hadden we de hele dag staff workshop, alle staff members waren vanuit het hele land naar Freetown gekomen om de laatste dag voor de kerstvakantie te vieren. We begonnen met een foto show van het afgelopen jaar, waarna de Country Director en mijn collega managers en de regionale teams presentaties gaven over hun achievements van het afgelopen jaar. Daarna was het mijn beurt en aangezien ik verwachtte dat de meeste hoogtepunten van mijn programme door de regional teams zouden worden gepresenteerd en iedereen wel genoeg naar presentaties had geluisterd nam ik iedereen mee naar buiten voor een quiz. Ik had vragen over hoogtepunten en achievents van ons programme en voor antwoord A moesten ze links staan en antwoord B rechts. Zo vielen er steeds meer af en hadden we uiteindelijk een benaderingsvraag om de drie winnaars te krijgen. Ik had kleine tasjes met Nederlands design en souveniertjes als prijzen. Ze vonden het geweldig en aan het eind was ik bijna mijn stem kwijt… Na de laatste woorden van de Country Director mocht ik afsluiten met een oefening die ik al eens eerder had gedaan, maar die zo goed werd ontvangen dat er gevraagd was het nog eens te doen. Iedereen krijgt een briefje op zijn of haar rug en dan schrijft iedereen bij elkaar positief één woord op het briefje dat deze persoon volgens hen beschrijft. Erg leuk! Hard working, innovative, great leader, motivator, capacity builder en very supportive kwam en meerdere keren voor op mijn briefje.
Daarna gingen we lunchen op het strand en voetballen. Als ik iets niet kan is het voetballen, maar ik heb enthousiast achter de bal aangerend en soms weggedoken.
Toen kon iedereen naar huis om zich op te frissen waarna we om 19.00uur in een lokaal barretjes in de straat van ons kantoor werden verwacht. Natuurlijk was ik veels te vroeg… maar tegen 9en begon het kerst/afscheidsfeest. Het was geweldig!!! Ik ben toegezongen, nagespeeld, toegesproken door een aantal collega’s, kwam voor in een korte commedie, er was een slide show met foto’s en quotes over mij voor me gemaakt en aan het einde moest ik op een stoel zitten en werd ik tot Paramount Chief gekroond met een jurk die door het Bo team werd gemaakt, waarna ik kado’s en kaarten kreeg van het Freetown team, Makeni team en Kono team. Zoveel mooie woorden over mijn bijdrage aan Restless Development en de jongeren in Sierra Leone; waar ik vooral trots op ben is hoe mijn team me meerdere keren bedankten voor mijn investeringen in hun ontwikkeling! Ik kreeg zoveel waardering voor mijn harde werk, groei, talent en toewijding. Echt geweldig! Wat ga ik met een goed gevoel weg!
Gisteren heb ik mijn laatste waterpolo wedstrijd gespeeld… Het was echt super leuk, zoals altijd. Ik had al snel mijn eerste doelpunt gescoord en in de laatste game stelde één van mijn teamleden voor dat onze tactiek was dat alle ballen naar mij gingen zodat ik nog een laaste doelpunt kon scoren – wat lukte. Na gezellig te hebben geluncht heb ik afscheid genomen van iedereen en zijn Marieke – een Nederlandse die hier in het binnenland als dokter werkt – voor de laatste keer naar Lakka Beach gegaan. Het was prachtig weer – blauwe lucht, zee en een wit strand met palmbomen. Dat ga ik missen!
Wat ik nog meer ga missen: mijn veelzijdige baan, Restless en mijn geweldige collega’s, het maken van field trips, de activiteiten die we organizeren en de impact die we maken op het leven van jongeren, de prachtige stranden, het kopen van bijvoorbeeld banen of brood op straat, de muziek en het dansen, de zon, de vriendelijke mensen op straat, de spontane opmerkingen van voorbijgangers – Ey fine girl! Yu get fine hight! – casava leaves en jollof rice, fries and chips op het strand, La Vache Qui Rit – al kan ik dat ook in Nederland kopen, maar hopelijk niet meer zo vaak eten – een taxi delen, waterpolo, dichtbij mijn werk wonen, de vrienden die ik hier over de jaren heb gemaakt, sundowners aan het strand, mango’s, mango’s, mango’s, de ‘randomness’ niets werkt, maar alles kan, etc., etc.
Wat ga ik niet (zo) missen: constant zweten, niet zeker zijn van elektriciteit en stromend water, herrie van de generator, wakker worden gehouden door schreeuwende buren of veel te luide feestjes of midden in de nacht wakker worden gemaakt en gehouden door de moskee, voedselvergiftiging, muggenbulten en andere rare plekken en beten, slapen onder een muggennet, casava leaves (ja – love/hate relationship), overprijsde producten die naar plastic smaken in de supermarkten, regenseizoen, schimmel en vocht dat overal in gaat zitten, dat niets hier heel blijft!, te lang moeten wachten op een taxi (in de regen), kakkerlakken en ander ongedierte in huis, beperkte keuze in verse producten…
Waar ik naar uitkijk: een nieuwe start/ uitdagingen, met Des in Amsterdam wonen, dichtbij familie en vrienden wonen!!!, verse groenten en fruit, alle ingredienten voor recepten kunnen krijgen, lekker eten in restaurants, op de fiets naar de supermarkt, een rondje lopen zonder te zweten of steeds naar beneden te moeten kijken, een goed glas witte wijn met vriendinnen, een donkere, knusse kerst…
Ik zit nu bij Gina’s, het pas geopende frozen yoghurt tentje dat zo in Alkmaar zou passen – een soort Anne’s en Max. Freetown ontwikkelt zich gestaag en dat is mooi om te zien. In de drie jaar dat ik hier woonde zijn de wegen bijna allemaal aangelegd in Freetown, zijn er vele supermarkten en restaurants bijgekomen – allemaal tekenen van vooruitgang. Mooi om te zien!
Ik neem vanmiddag om 6uur de watertaxi naar de overkant, waarna ik in een hostel verblijf. Mijn vlucht gaat om 6.55uur en ik kom om 15.50uur aan op Schiphol…
Good bye Salone a go miss yu bo!
Hilda
