Auroville
Door: Hilda Alberda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
26 Januari 2008 | India, Auroville
Lieve allemaal,
Daar zit ik dan op mijn blote voeten (schoenen moeten uit binnen)… in een internetcafeetje in Auroville, het plaatsje waar we zitten, net boven Pondicherry.
Om even bij het begin te beginnen… de vlucht verliep voorspoedig. Wel werden Lotte en ik omgeroepen op Schiphol... we waren iets te relaxed richting de gate aan het lopen, maar gelukkig waren we er toen eigenlijk al. Was wel grappig, dat is me echt nog nooit gebeurt! Een uurtje vertraging, maar daar heb ik verder weinig van gemerkt. We kwamen hier om een uur of 24- 01.00uur aan en werden keurig opgehaald. Zodra we naar buitenstapten waren daar de Indiers, geuren en alle andere indrukken. Ik vond het wel weer heerlijk om dat te ervaren! Onze chauffeur reed keurig en heeft ons, met een tussenstop bij een tentje (letterlijk) waar we een kopje thee met veel suiker en melk hebben gedronken, om een uur of 4 a 5 keurig afgeleverd bij ons guesthouse: Bay Watch, waar Camille (Nederlander die hier woont en ons gaat plaatsen op de projecten) ons al op stond te wachten! :) Je kan de zee niet zien vanaf daar, maar het is echt 2 minuten lopen.
Lotte en ik delen nu een kamer, Sebastiaan slaapt op de verdieping boven ons in een soort rieten hut. Er zijn zelfs douches en gewone wc’s en een erg aardige eigenaar die maar wat graag mee wil naar Kalvaryan Hills, waar ik de komende drie weken zit. Hij komt daar oorspronkelijk vandaan, had eerst een schooltje opgebouwd hier dichtbij het strand, is alles kwijtgeraakt door de Tsunami, maar heeft nu dus weer een mooi guesthouse kunnen opbouwen en geeft les op de middelbare school in een dorpje verderop.
Gisteren hebben we uitgeslapen tot een uur of 11 en zijn we daarna naar het Armaini guesthouse gelopen. Armaini is de organisatie (bestaande uit Camille en Jansie) die ons op de verschillende projecten plaatst. Daar hebben we ontbeten (brood met jam :)). Daarna zijn we met z’n drietjes een flink eind gaan lopen door de omgeving hier. Meteen een hoop gezien... de vrouwen zien er hier bijna allemaal prachtig uit met hun mooie, kleurige gewaden. Mannen lopen over het algemeen in een simpele broek met overhemd (zoals Lotte en ik er nu ook nog bijlopen :)). Er wordt wel gekeken, maar er zijn hier meer buitenlanders en we worden eigenlijk niet “lastig gevallen”, mensen zijn juist heel aardig en lachen ons over het algemeen vriendelijk toe en zeggen gedag. Onderweg hebben we ergens wat gegeten. Keurig cola gedronken en natuurlijk wel Indiaas eten uitgeprobeerd... het is nog best lastig om te weten wat je besteld, maar erg leuk om wat te proberen. Tot nu toe smaakt het me hier prima.
Terug bij het guesthouse hebben we onze zwemkleding aangetrokken en zijn we naar het strand gelopen. Doordat er hier wel meer toeristen zijn kan je wel in bikini op het strand liggen, maar ik voelde me daar toch niet helemaal relaxed bij... Wel even heerlijk gelegen in de zon, want het is hier behoorlijk warm! Vandaag zal het ook rond de 30 graden zijn. Na het strand wilden Lotte en ik gaan shoppen en hebben we Sebastiaan achtergelaten op het strand. Toen we het guesthouse uitliepen kwamen we Camille tegen die ons wat bij heeft gepraat en toen Sebastiaan ook terugwas informatie heeft gegeven over de verschillende projecten.
Ik vertrek dus deze maandag om 8.30uur richting Kalvaryan Hills, een klein, rustig dorpje in de bergen, ongeveer 3 a 4 uur rijden en alleen bereikbaar per jeep, want we moeten een rivier oversteken... ik wilde avontuur... nou, hier is het! :) Maandag rijd ik eerst langs het kantoor van CSC, de NGO waarvoor ik het microkrediet project ga doen. Als het goed is gaat de directeur dan met mij mee naar het dorp. Ik slaap in het kindertehuis, waar ik ook eet. Ik ben erg benieuwd hoe het me gaat bevallen daar. Zelfs Jansie, de Indiase vrouw van Camille vond het daar heftig vertelde ze... heel anders dan hier, vooral heel rustig. Er is iig 1 telefoon... dus in noodgevallen kan ik bellen (als ik genoeg muntjes meeneem!). Maandag gaan we het ook hebben over de opdracht die ik kan doen. Camille vertelde dat de verwachtingen van ons Nederlanders redelijk hoog liggen, dus dat is wel erg leuk. Het zou natuurlijk super fijn zijn als ik echt iets kan bijdragen!
Na het gesprek met Camille zijn wij nog even water enzo gaan halen. Daarna hadden we weer met Camille afgesproken en zijn we met hem en zijn vrouw, Jansie, wat wezen eten. Ik heb mijn eerste Indiase Curry al op! :) Het smaakt me goed!
Na het eten zijn Lotte, Sebastiaan en ik met een Rickshaw richting Pondicherry gegaan. We waren eigenlijk op zoek naar een plek om iets te drinken, maar dat lukte niet helemaal... uiteindelijk hebben we een Rickshaw terugegepakt en heeft de guesthouse eigenaar ons 3 koude Kingfisher biertjes aangeboden... ik denk zomaar dat ik die na dit weekend even niet meer ga drinken.
Vandaag rustig aan begonnen, langs Camille gelopen en het guesthouse en nu dus even internetten. Straks even lunchen en daarna met Camille en Jansie naar Pondicherry om de projecten van Lotte en Sebastiaan te bekijken en om voor Lotte en mij Indiase kleding aan te schaffen. Ik kijk er nu al naar uit, want het is best lastig qua kleding voor ons.
Ik ben nog wel wat moe, maar verder gaat het dus goed. Het was natuurlijk een lange reis en het is nu weer even aclimatiseren en wennen aan de warmte, het eten, de drukte, etc. Gelukkig is Pondicherry en het dorpje waar we zitten best te doen qua choas en verkeer. Het is ook wel fijn om hier te beginnen, even bij te kunnen komen en dan op te gaan naar de volgende uitdaging. Ook is het weer een hele andere ervaring om niet alleen te reizen, maar met anderen. De verschillen tussen ons komen nu al wel naar boven. Ik zie er daarom niet zo heel erg tegenop om straks alleen in het dorpje (de rimboe :)) te zitten. Al heeft dat natuurlijk weer andere lastige kanten. Maar... het is iig een uitdaging en zeer zeker een hele bijzondere ervaring.
Al met al heb ik het hier naar mijn zin... alles moet nog even op z’n plek vallen, maar ik denk dat ik de twee maanden hier goed doorkom! We hebben toch al wat opmerkelijke dingen meegemaakt... zoals gisteren toen we in de Rickshaw terugzaten om een uur of 23 en de bestuurder zijn dochtertje (van 1 ofzo) op zijn arm had (ze ging huilen toen ze bij ons op schoot zat) en met 1 hand stuurde en niet kon remmen... Verder is het opvallend dat er kasten van huizen naast rieten hutjes staan, alles loopt hier door elkaar (ook de koeien :)) en het is voor mij nog moeilijk te zien in welke kaste mensen behoren. Ik vraag me af of dat na 2 maanden wel lukt...
Nou... dit waren mijn eerste indrukken. Er komt zoveel op me af dat ik vast dingen ben vergeten te vertellen... maar dat komt later. Ik weet niet wanneer, want het is nog even afwachten wanneer ik weer internet tot mijn beschikking heb.
Een warme groet uit het warme India.
Heel veel liefs,
Hilda
Daar zit ik dan op mijn blote voeten (schoenen moeten uit binnen)… in een internetcafeetje in Auroville, het plaatsje waar we zitten, net boven Pondicherry.
Om even bij het begin te beginnen… de vlucht verliep voorspoedig. Wel werden Lotte en ik omgeroepen op Schiphol... we waren iets te relaxed richting de gate aan het lopen, maar gelukkig waren we er toen eigenlijk al. Was wel grappig, dat is me echt nog nooit gebeurt! Een uurtje vertraging, maar daar heb ik verder weinig van gemerkt. We kwamen hier om een uur of 24- 01.00uur aan en werden keurig opgehaald. Zodra we naar buitenstapten waren daar de Indiers, geuren en alle andere indrukken. Ik vond het wel weer heerlijk om dat te ervaren! Onze chauffeur reed keurig en heeft ons, met een tussenstop bij een tentje (letterlijk) waar we een kopje thee met veel suiker en melk hebben gedronken, om een uur of 4 a 5 keurig afgeleverd bij ons guesthouse: Bay Watch, waar Camille (Nederlander die hier woont en ons gaat plaatsen op de projecten) ons al op stond te wachten! :) Je kan de zee niet zien vanaf daar, maar het is echt 2 minuten lopen.
Lotte en ik delen nu een kamer, Sebastiaan slaapt op de verdieping boven ons in een soort rieten hut. Er zijn zelfs douches en gewone wc’s en een erg aardige eigenaar die maar wat graag mee wil naar Kalvaryan Hills, waar ik de komende drie weken zit. Hij komt daar oorspronkelijk vandaan, had eerst een schooltje opgebouwd hier dichtbij het strand, is alles kwijtgeraakt door de Tsunami, maar heeft nu dus weer een mooi guesthouse kunnen opbouwen en geeft les op de middelbare school in een dorpje verderop.
Gisteren hebben we uitgeslapen tot een uur of 11 en zijn we daarna naar het Armaini guesthouse gelopen. Armaini is de organisatie (bestaande uit Camille en Jansie) die ons op de verschillende projecten plaatst. Daar hebben we ontbeten (brood met jam :)). Daarna zijn we met z’n drietjes een flink eind gaan lopen door de omgeving hier. Meteen een hoop gezien... de vrouwen zien er hier bijna allemaal prachtig uit met hun mooie, kleurige gewaden. Mannen lopen over het algemeen in een simpele broek met overhemd (zoals Lotte en ik er nu ook nog bijlopen :)). Er wordt wel gekeken, maar er zijn hier meer buitenlanders en we worden eigenlijk niet “lastig gevallen”, mensen zijn juist heel aardig en lachen ons over het algemeen vriendelijk toe en zeggen gedag. Onderweg hebben we ergens wat gegeten. Keurig cola gedronken en natuurlijk wel Indiaas eten uitgeprobeerd... het is nog best lastig om te weten wat je besteld, maar erg leuk om wat te proberen. Tot nu toe smaakt het me hier prima.
Terug bij het guesthouse hebben we onze zwemkleding aangetrokken en zijn we naar het strand gelopen. Doordat er hier wel meer toeristen zijn kan je wel in bikini op het strand liggen, maar ik voelde me daar toch niet helemaal relaxed bij... Wel even heerlijk gelegen in de zon, want het is hier behoorlijk warm! Vandaag zal het ook rond de 30 graden zijn. Na het strand wilden Lotte en ik gaan shoppen en hebben we Sebastiaan achtergelaten op het strand. Toen we het guesthouse uitliepen kwamen we Camille tegen die ons wat bij heeft gepraat en toen Sebastiaan ook terugwas informatie heeft gegeven over de verschillende projecten.
Ik vertrek dus deze maandag om 8.30uur richting Kalvaryan Hills, een klein, rustig dorpje in de bergen, ongeveer 3 a 4 uur rijden en alleen bereikbaar per jeep, want we moeten een rivier oversteken... ik wilde avontuur... nou, hier is het! :) Maandag rijd ik eerst langs het kantoor van CSC, de NGO waarvoor ik het microkrediet project ga doen. Als het goed is gaat de directeur dan met mij mee naar het dorp. Ik slaap in het kindertehuis, waar ik ook eet. Ik ben erg benieuwd hoe het me gaat bevallen daar. Zelfs Jansie, de Indiase vrouw van Camille vond het daar heftig vertelde ze... heel anders dan hier, vooral heel rustig. Er is iig 1 telefoon... dus in noodgevallen kan ik bellen (als ik genoeg muntjes meeneem!). Maandag gaan we het ook hebben over de opdracht die ik kan doen. Camille vertelde dat de verwachtingen van ons Nederlanders redelijk hoog liggen, dus dat is wel erg leuk. Het zou natuurlijk super fijn zijn als ik echt iets kan bijdragen!
Na het gesprek met Camille zijn wij nog even water enzo gaan halen. Daarna hadden we weer met Camille afgesproken en zijn we met hem en zijn vrouw, Jansie, wat wezen eten. Ik heb mijn eerste Indiase Curry al op! :) Het smaakt me goed!
Na het eten zijn Lotte, Sebastiaan en ik met een Rickshaw richting Pondicherry gegaan. We waren eigenlijk op zoek naar een plek om iets te drinken, maar dat lukte niet helemaal... uiteindelijk hebben we een Rickshaw terugegepakt en heeft de guesthouse eigenaar ons 3 koude Kingfisher biertjes aangeboden... ik denk zomaar dat ik die na dit weekend even niet meer ga drinken.
Vandaag rustig aan begonnen, langs Camille gelopen en het guesthouse en nu dus even internetten. Straks even lunchen en daarna met Camille en Jansie naar Pondicherry om de projecten van Lotte en Sebastiaan te bekijken en om voor Lotte en mij Indiase kleding aan te schaffen. Ik kijk er nu al naar uit, want het is best lastig qua kleding voor ons.
Ik ben nog wel wat moe, maar verder gaat het dus goed. Het was natuurlijk een lange reis en het is nu weer even aclimatiseren en wennen aan de warmte, het eten, de drukte, etc. Gelukkig is Pondicherry en het dorpje waar we zitten best te doen qua choas en verkeer. Het is ook wel fijn om hier te beginnen, even bij te kunnen komen en dan op te gaan naar de volgende uitdaging. Ook is het weer een hele andere ervaring om niet alleen te reizen, maar met anderen. De verschillen tussen ons komen nu al wel naar boven. Ik zie er daarom niet zo heel erg tegenop om straks alleen in het dorpje (de rimboe :)) te zitten. Al heeft dat natuurlijk weer andere lastige kanten. Maar... het is iig een uitdaging en zeer zeker een hele bijzondere ervaring.
Al met al heb ik het hier naar mijn zin... alles moet nog even op z’n plek vallen, maar ik denk dat ik de twee maanden hier goed doorkom! We hebben toch al wat opmerkelijke dingen meegemaakt... zoals gisteren toen we in de Rickshaw terugzaten om een uur of 23 en de bestuurder zijn dochtertje (van 1 ofzo) op zijn arm had (ze ging huilen toen ze bij ons op schoot zat) en met 1 hand stuurde en niet kon remmen... Verder is het opvallend dat er kasten van huizen naast rieten hutjes staan, alles loopt hier door elkaar (ook de koeien :)) en het is voor mij nog moeilijk te zien in welke kaste mensen behoren. Ik vraag me af of dat na 2 maanden wel lukt...
Nou... dit waren mijn eerste indrukken. Er komt zoveel op me af dat ik vast dingen ben vergeten te vertellen... maar dat komt later. Ik weet niet wanneer, want het is nog even afwachten wanneer ik weer internet tot mijn beschikking heb.
Een warme groet uit het warme India.
Heel veel liefs,
Hilda
-
26 Januari 2008 - 07:58
Jenn:
Hey Girl, het is inderdaad lekker dat even kan uitrusten voordat het echte werk begint...nu klinkt het nog als 'vakantie'... :) Veel succes met allemaal kinderen om je heen, goede voorbereiding ;)... Geniet! XJenn -
26 Januari 2008 - 10:10
Eline:
Hee fijn dat je goed bent aangekomen! Klinkt alsof je jezelf goed mentaal hebt voorbereid, en nu even in een 'safety bubble' ;-) kunt acclimatiseren. Wat moet India overweldigend zijn in geuren, kleuren, geluiden.. Zou ook wel eens willen! FIjn dat je gewoon rustig over straat kan, op sommige plekken schijnen vrouwen wat genegeerd/lastiggevallen te worden. Wel superdesuperlekker eten he..? Heb in Uganda veel Indiaas gegeten (veel Indiers in Oost-Afrika), ook wel eens bij kennissen daar, mjam. Nou ik volg je verhalen en hoop dat het je goed gaat! Veel liefs en succes! eline -
26 Januari 2008 - 10:53
Linda:
Hey Hil!
Wat fijn om te horen dat je goed bent aangekomen! Lekker dat het land en de stad je qua eerste indruk al goed bevalt, dat woorden vast nog meer goede indrukken. Het klinkt erg spannend wat je gaat doen, met name de jeeptocht en het verblijf in het kindertehuis. Heel veel succes daar en ik wacht het volgende verhaal van je af!
Veel liefs,
Linda -
26 Januari 2008 - 11:10
Nanette:
heyyy hil
dat klinkt allemaal erg leuk en ook erg leuk om te lezen wat je allemaal gaat doen en al doet ik blijf het volgen
liefs nanette -
26 Januari 2008 - 15:14
Jacobine:
lieve Hilda,
zo te lezen zal het aanpassen je wel weer lukken. Een grote verrassing om nu al veel over jullie te lezen! Nog iets gemerkt van Independent day?? Laat je ook eens lekker masseren daar!! En, die alcohol, even droog kan geen kwaad!!
Wij proosten wel op jou!
kus, MaMa.
-
26 Januari 2008 - 15:31
RoedieGoo:
wat maak je veel mee, met of zonder schoenen , het blijft een belevenis! ook voor mij. inmiddels ontdekt dat er in Auroville een prachtig monument(????) staat; Mathrumandir genaamd. te gek. laat mij weten of je daar bent geweest. geniet ze, lvegrt roediegoo -
26 Januari 2008 - 16:12
Ellen:
Beetje jaloers op je Hil.... ;) -
28 Januari 2008 - 10:35
People4Change:
Hallo Hilda,
Wat een mooie eerste indrukken! Zo te lezen ben je erg aan het genieten. Hopelijk wordt je ervaring in de bergen minstens zo mooi. Je krijgt in elk geval einde van de week al bezoek van Tanja en Lotte dus dan kun je je ervaringen met hen delen.
Veel succes en plezier!
Groetjes, Martine
