Community Seva Center, Pondicherry

Vandaag gaat het dan echt gebeuren, ik ga de heuvels in! Als het goed is vertrek ik om 12.30uur. Er staat een computer in het kindertehuis waar ik kom te slapen, maar of er internet is... er is iig 1 telefoon! :)
Ik mag nu even de computer van een van de vrouwen die hier op kantoor werkt gebruiken, ze zegt dat het geen probleem is, maar het is toch altijd moeilijk te peilen of dat echt zo is en ik haar niet van haar werk houd. Ze vindt iig dat ik snel typ... :)
Zoals ik in mijn vorige berichtje al schreef heb ik hier een super ontvangst gehad. In twee dagen heb ik alweer zoveel meegemaakt...
Het begon met mijn eerste motorritje bij Camille achterop. Echt leuk om op de motor door India te rijden. Mijn bagage kwam met de Rickshaw achter ons aan. Het leuke aan India is dat er zoveel afwisseling is... qua huizen opzich, maar ook de kleurige tempels die er dan onverwachts tussen staan.
Bij CSC, de organisatie waar ik in de Kalvaryan Hills voor ga werken werd ik keurig ontvangen. Er werd meteen in overleg met mij een schema opgesteld met alles wat ik in de drie weken kon gaan doen in de Hills. Dat gaf me wel een heel goed gevoel. Al gaat het op z’n Indiaas, het is allemaal goed georganiseerd en ze doen erg hun best het me naar de zin te maken en me ook de info te geven die ik nodig heb. Zo ben ik maandag langs een preschool geweest, een van de projecten van CSC. Het is grappig om te zien hoe de kinderen (ik gok rond een jaar of 2 a 3) op je reageren als lange blanke westerse. Sommigen springen meteen bovenop je, anderen kijken angstig naar je en er was zelfs een meisje dat toen ik er was voor de eerste keer werd afgezet door haar moeder op de preschool dat bleef huilen en pas toen ze bij mij op schoot kroop stil werd. Goh... ik kan het dus toch! :) Bij de preschool kreeg ik van de lerares mijn derde oog en bloemen in mijn haar, echt lief. Ik wil graag iets teruggeven op zulke momenten, maar het is soms moeilijk om te bedenken wat.
De rest van de dag heb ik van verschillende mensen informatie gekregen over oa de inkomsten van CSC. Ze krijgen geld van een soort Fosterparents (volgens mij CCF). Erg leuk om te zien hoe de dossiers keurig worden bijgehouden en de kinderen hier langskomen om brieven te schrijven, die dan weer worden vertaald. Andersom sturen sommige sponsors behoorlijke bedragen, ook als extra’s zoals bijvoorbeeld een speciaal bedrag voor kerst of voor het opknappen van het huis.
Tussen de middag heb ik gelunched met de directeur en zijn bezoek. De dag ervoor heb ik met de Nederlandse vrijwilligers tijdens een etentje nog gelachen om mijn oefeningen met mijn rechterhand te eten, nu moest ik het al in de praktijk brengen. Het ging nog best goed. :) Verder heb ik een les bijgewoond voor jongeren. Het was een soort introductie, hierna volgen de jongeren verschillende lessen, zoals computerles. Ze deden een naamspelletje en ik mocht de prijzen (pennen) uitdelen, dat was natuurlijk wel erg leuk. Die middag was er toevallig een selfhelpgroup aan het overleggen hier. Leuk om te zien, al die vrouwen in een kring. Het leuke hier is dat vrouwen en meisjes hier behoorlijk hun mond opentrekken. Er wordt ook heel veel gelachen, mijn aanwezigheid is ook altijd goed voor vrolijkheid. :)
Mijn eten wordt hier verzorgd door een oude vrouw die al 17 jaar voor de directeur van CSC werkt. ’s Avonds heb ik voor het eten een tijdje gepraat met Ronald (klinkt Nederlands, maar het is een Indier). Hij werkt ook voor CSC en heeft redelijk wat ervaring met vrijwilligers/ buitenlanders, zijn Engels is daarom ook erg goed. Ik vond het erg fijn om even wat vragen te stellen en een duidelijk antwoord te krijgen. Hij is net als de rest hier zo aardig... ik kreeg nog een extra matrasje van hem (het bed laat wel wat te wensen over, afwachten hoe dat in de Hills is, maar ze weten dat ik een goed bed wil).
Gisterochtend heb ik bij een andere preschool gekeken, grappig toch die kinderen... wat een lol kun je hebben met niets. Bijzonder is ook dat ze hier kleine jongetjes als meisjes aankleden. Dit gebeurt tot ze naar de tempel gaan (een soort doopceremonie), dan wordt hun haar afgeknipt en worden ze als jongetje aangekleed.
Okay... change of programme.. ik wilde graag nog vertellen over mijn super dag gisteren, met oa selfhelpgroup, strand, prachtige tempels en een lieve vrouw die me in haar huis uitnodigde, maar ik moet gaan...
Tot... de volgende keer!
x