Di bodi fine!

Daar ben ik dan… vanaf ons balkon, in de zon in Sierra Leone. Het is zo lang onzeker geweest, dat het nog een beetje onwerkelijk voelt dat ik er nu echt ben. Dat komt natuurlijk ook door het idee dat ik hier het komende jaar of de komende twee jaar zal wonen. Gelukkig is ‘di bodi fine’: gaat het goed en voel het tot nu toe ook erg goed hier. Het is warm, stoffig, rommelig (de chaos wordt in Freetown nog eens versterkt door de road constructions), arm, we hebben geen stromend water en af en toe stroom, ofwel één van de minder ontwikkelde Afrikaanse landen. Maar, het is ook mooi, de mensen zijn aardig en gedreven om iets van hun land te maken en er is ontzettend veel te ontdekken, doen en leren.

We zijn zondagochtend zonder problemen op de luchthaven van Freetown aangekomen. Nou ja, luchthaven… eigenlijk een groot stuk asfalt, waarbij je nog gewoon vanuit het vliegtuig naar de douane loopt. Dat ging allemaal soepel en ook de bagage kwam compleet en netjes aan (op 1 van de 2 bagagebanden. Daniel van VSO ving ons op en loodste ons via een busje, een houten bootje (zwemvest om) en nog een stukje rijden naar resp. het guesthouse voor de mensen die niet in Freetown blijven en ons huis (voor mij en Itte, een Indiër (50jr)). Al met al lag ik om 6am in mijn bedje.
Het is nog onduidelijk of en hoe lang ik in Freetown blijf. Mogelijk vertrek ik al in februari naar Kabala, in het noorden van Sierra Leone om daar de District Council te adviseren en ondersteunen. Maar, voor nu heb ik maar gewoon mijn spullen uitgepakt en mijn (mega grote) kamer een beetje eigen gemaakt. We delen een huis met z’n vieren, Beth, Itte, ik en Theo (meisje), zij komt eind januari weer terug. Het huis is redelijk groot, we hebben allemaal een eigen kamer. Ik deel nu de badkamer met Itte (Indiër die tegelijk met mij aankwam). Het staat in een buurt waar voornamelijk Libanezen wonen, die zijn over het algemeen iets rijker dan de gemiddelde SLer.

Zondag ben ik op sleeptouw genomen door Alexandra, een meisje uit Wenen die ik ken van één van de VSO trainingen in Nederland. Dat was echt super! We hebben eerst geluncht, echt mega luxe (Eggs Benedict, pancakes, fruit salad, avocado shake, coffee en orange juice – ik had nog niet ontbeten) bi j Bliss, dat vol zit met NGOers die zich zo nu en dan trakteren op een luxe lunch. Sierra Leone is na de oorlog overspoelt door NGO’s. De UN vredesmacht troepen zijn vertrokken, maar UNDP en andere ontwikkelingsorganisaties zijn hier nog volop aanwezig. In vliegtuig zat ik al naast een man uit Jordanië die hier voor de UN Police werkt.

Na de brunch zijn we richting het strand(!!!) gegaan. Na eerst een kwartier allemaal volle taxi’s voorbij hebben zien komen, kregen we een lift van drie heren – weet niet waar ze vandaan komen- in een 4wheeldrive. Dat blijkt regelmatig te gebeuren en aangezien het wachten op een taxi zo lang duurt, maakt Alexandra daar altijd gebruik van. Wel grappig. Een beetje gekletst over Freetown, de road constructions (de planning is dat ze in juni klaar zijn, de wegen worden verbreed en daar moet alles voor wijken, inclusief huizen, waterleidingen en electriciteitskabels) enz.

Op het strand waren vooral veel jongens aan het voetballen, hier en daar wat mensen aan het zwemmen en zelfs een handje vol blanken die in de zon lagen. Langs het strand merk je echt dat het land in ontwikkeling is, er wordt veel gebouwd. Wij hebben een stuk over het strand gelopen en daarna een taxi gepakt naar het huis van Alexandra (20 minuutjes lopen van mijn huis). Hier zit je dus eigenlijk nooit alleen in de taxi, je schuift er gewoon bij, lekker knus en warm. ;) Op weg naar de supermarkt kwamen we Daniel tegen die ons een lift gaf. Ik heb mijn eerste boodschapjes gedaan en ben toen teruggelopen naar mijn huis (met hulp van Alex, want ik kon het nog niet meteen vinden :). Daar heb ik lekker wat gerommeld en met Itte eten gekookt, in het donker. Toen kwam Beth onze derde huisgenoot thuis en hebben we met haar op ons balkon zitten kletsen.

Gister de eerste dag ICT (In Country Training). We volgen deze training nu nog met z’n 5en, Itte, Ruud (Nederlander waar ik mee vloog), Connie en Lavan (twee jonge Britten). Vandaag komen er als het goed is nog 5 nieuwe VSOers aan en morgen nog 1. De eerste dag bestond vooral uit kennismaking en twee trainingssessies. Het VSO kantoor lijkt goed georganiseerd en de mensen zijn er erg betrokken en gastvrij. Iedereen lijkt op de hoogte van mijn placement en ze zijn enthousiast over het feit dat ik als Youth Advisor aan de slag ga. Het is de eerste keer dat ze met GTZ samenwerken en het is de bedoeling dat het een langdurige samenwerking wordt. Vandaar dat er nog wat gesleuteld wordt aan mijn placement. Het wordt in overleg met mij kortgesloten. Als het goed is ontmoet ik de mensen van GTZ eind volgende week, maar Victor (verantwoordelijk voor het Secure Livelyhood programma waar ik onder val) had ze al laten weten dat ik er ben en ze waren erg enthousiast. GTZ staat hier redelijk goed bekend, dus ik ben benieuwd! Ik kijk ernaar uit om aan de slag te gaan!

Vannacht weer heerlijk geslapen – mijn oplegmatrasje dat ik heb meegesleept is echt super! en het koelde de eerste nachten redelijk af ’s avonds. Nu zit ik onder mijn klamboe mijn eerste verslag te typen. Ik ga zo weer wat plensen water over me heen gooien en dan een bordje pap klaarmaken (met oplosmelk en banaan, best te doen!) en om een uur of 10 worden we opgehaald voor dag 2 van de ICT (waar we trouwens dagelijks een (heerlijke) lokale lunch krijgen voorgeschoteld).

Nou, dit was een greep uit mijn eerste indrukken. Ondanks dat ik nog aan veel moet wennen, zoals het geld en de gemiddelde prijs voor boodschappen, kan ik al aardig de weg naar huis vinden en weet ik toch alweer veel over het land en de stad (met hulp van Alexandra en andere VSOers). Ik merk dat het steeds makkelijker wordt om te aarden in een ander land, al moet ik zeggen dat het helpt dat we geweldig worden opgevangen door VSO. Zoals ik al zei is mijn eerste indruk erg goed en voel ik me hier wel op mijn plek. Grappig, want toen we gisteren door Freetown reden vroeg ik me wel af of ik het kan maken om vrienden en familie hier te laten overkomen… ik ben ondertussen wel wat gewend en op de een of andere manier voegt het gewoon om hier te zijn, maar het is behoorlijk heftig voor de gemiddelde Nederlander denk ik. Maar goed dan ben ik er natuurlijk om ze wegwijs te maken en kunnen we beginnen met een lunch bij Bliss!

Een warme groet (ik ben ondertussen bij VSO en zit op mijn laptopje te internetten!!!) uit Salone!

Liefs,
Hilda

PS: mijn SL nummer is: 00232-76303065.