Finding my way around

Vanaf ons balkon at Carlton Carew Road 9F (ons adres, maar mocht je iets op willen sturen dan kan dat naar het VSO PO (programme office) typ ik alweer mijn derde blog. De combinatie van veel meemaken, een eigen laptop en (nu nog) redelijk gemakkelijk toegang tot internet maken het aantrekkelijk om mijn ervaringen alweer met jullie te delen. Ik snap het als het een beetje een overdosis is… :)

Eens kijken of ik jullie een idee kan geven van de indeling van Freetown… Wij wonen in het westelijke deel van Freetown. Dat is grof geschetst in een driehoek van wegen opgedeeld. Langs het strand loopt Lumley Road (van noord naar zuid), deze komt op Lumley Junction (zuid) samen met Wilkinson Road. In het noordwesten ligt Aberdeen, waar Lumley Road en Aberdeen Road samenkomen. In het noordwesten komt Aberdeen Road uit om Wilkinson Road. Dat is de driehoek waarbinnen ons huis, VSO en Raza guesthouse zich bevinden. Als je Wilkinson Road verder naar het noordwesten volgt kom je bij Congo Cross en nog verder naar het westen ligt het centrum van Freetown, dat een stukje hectischer is dan waar wij wonen (meer bedelaars ook). Naast de main roads zijn het voornamelijk dirt roads, vol met stenen en gaten.

Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst even in het centrum geweest. Ik had last van mijn maag/darmen en naar het leek een beetje koorts (al is het hier zo heet dat dat moeilijk te onderscheiden is). Aangezien het weekend eraan kwam en je toch in een ander land zit heeft Victor (Programme Director van Secure Livelyhoods, waar ik onder val) me even naar de dokter gebracht. Nou ja, even… ik denk dat we er 3 à 4 uur over hebben gedaan. Niet omdat het zo ver is, maar omdat het hier dus eigenlijk altijd vaststaat. Maar goed, het was een mooie kans om nog wat van Freetown te zien en bovendien kwam de ICT die hele dag niet van de grond en heeft de rest van de groep de hele dag rondgehangen… (TIA).

Gelukkig heb ik alleen wat last van de verandering van eten en de dokter heeft me dan ook wat ORS etc. meegegeven. Doordat ik me toch niet helemaal fit voelde ben ik vrijdagavond thuisgebleven en miste ik the Chinese Food and Karaoke… Had ik iedereen gemotiveerd om te komen, was ik er zelf niet! Ik kreeg van een aantal mensen een smsje dat ze me misten en beterschap wensten, dus dat was lief. Fijn om nu al zo’n netwerk aan leuke mensen te hebben! Mijn avond heb ik gebruikt om een beetje bij te tanken/ slapen, dat was wel nodig.

Zaterdag ben ik uiteindelijk niet naar het strand gegaan, maar heb ik lekker op ons balkon gezeten en eigenlijk weinig gedaan (goh, dat lukt me in Nederland nou nooit… :)). Zaterdagavond hebben we met een groep nieuwe VSOers (de mensen die gelijk met mij zijn aangekomen) bij Roy’s gegeten. Een terras aan het strand… Pizza (redelijk veilig voor m’n maag), een biertje, een zeebriesje en een internationaal gezelschap. Wat wil een mens nog meer!

Vanochtend heb ik met Shonna (zit hier zo’n 4 maanden, UK, ong. 30) en Susan (nieuwe VSOer, UK, in de 40) in de UN Pool gezwommen bij Congo Cross. Het zwembad ligt op de UN compound, maar andere NGOers mogen er ook gebruik van maken. Echt super! Heerlijk om een plek te hebben waar je je even terug kan trekken uit de chaos van Freetown. Daarna hebben we een taxi gepakt en hebben we met een groep bij Bliss gegeten (ik en zo’n 7 Britten… daar stikt het hier van). Vooral de mensen die straks het binnenland ingaan genieten nog even van de luxe die Freetown te bieden heeft qua eten en ander aanbod. Beth geeft vanavond yoga op het strand, maar ik denk dat ik dat oversla. Er komt weer een volle week aan.

Ondertussen kan ik me al aardig redden qua vervoer. Je ziet hier op de weg voornamelijk taxi’s, 4wheeldrives en poda poda’s (busjes). De taxi’s werken prima. Je reist eigenlijk altijd tussen twee landmarks. Van mijn huis naar Congo Cross betekent dat dat ik een taxi neem naar Aberdeen Junction en dan overstap in een taxi naar Congo Cross. Je gaat dan langs de weg staan en de taxi’s vinden jou. Ze toeteren, je roept waar je heen wilt en voor hoeveel (one way is 1000 Leones, 2 way is 2000, van landmark naar landmark is ip 1000). Dat gaat eigenlijk prima. Veel VSOers hebben een taxidriver die ze kunnen bellen als het nodig is. Vanochtend had ik wel een aardige, verstaanbare en bijdehandte chauffeur (hij reed gewoon langs de file en voegde na commentaar van de verkeerspolitie met een glimlach weer tussen de andere auto’s). Ik heb hem zijn nummer gevraagd, mocht ik het een keer nodig hebben. Dus ik heb ook een driver… :)

Nog wat feitjes etc. om een plaatje te schetsen van hoe het er hier aan toe gaat…
VSO
- Er waren hier toen wij aankwamen denk ik zo’n 20 VSOers, verspreid over het land, waarvan een deel in Freetown.
- In Freetown zijn er 3 huizen met VSOers.
- Onze groep VSOers bestaat uit 11 mensen: 3 Fillipino’s: Naida, Gini en Dickya, 1 Keniaanse (Lydia), 3 Britten (Connie, Lavan en Susan), 1 uit Uganda (Ben), 1 Indier (Itte) en 2 Nederlanders (Ruud en ik).
- Het VSO kantoor heeft een Country Director (Yohannes uit Eritrea), 2 Programma Directors (Victor voor Secure Livelyhood en Theresa voor Health), die hebben beiden een Junior Assistant resp. Marie en William. Verder werken er twee dames voor Financien, is Daniel er voor Volunteer Support, Joseph is Office Assistant en dan zijn er nog de Security Guards en drivers.
- Onze groep bestaat voor meer dan de helft uit dokters (Health), de rest valt onder Victor.
- Na de twee weken training blijven er iig 3 in Freetown, de rest verspreid zich over het land. Connie en Lavan gaan naar Kabala, waar ik waarschijnlijk ook heenga (zoals het er nu voorstaat krijg ik eerst 2 weken introductie van GTZ en vertrek ik daarna naar Kabala). De verhalen over Kabala zijn erg positief (het moet er prachtig zijn, koeler en rustiger), dus ik kijk er wel naar uit om daar iig tijdens het regenseizoen te zijn.
- Zover ik niet weet heeft GTZ twee weken introductie gepland voor me, daar vallen als het goed is ook twee trainingen onder. Daarna vertrek ik dan naar Kabala… Ik ben benieuwd!

Verder:
- Er vliegen hier constant grote roofvogels boven de stad. Verder zijn er ontzettend veel verschillende volgens (had ik nou mijn vogelboekje maar mee… ;)).
- Freetown heeft aan de ene kant strand, aan de andere kant bergen, een mooi gezicht.
- Fruit en groenten koop je in ‘kraampjes’ langs de weg. Sinasappels koop je hier zonder schil, zodat je ze leeg kunt zuigen.
- Er zijn hier een aantal supermarkten waar je redelijk wat kunt kopen, allemaal Libanees. Zij verkopen eigenlijk geen groente en fruit.
- Stroom lijkt nu enigszins een patroon te hebben, het is er eigenlijk vooral ’s nachts, maar volgens Beth wisselt dat steeds. Water wordt nog steeds door VSO gebracht. Zo merk je hoeveel water je gebruikt! Vanochtend heb ik het laatste water omhoog gedragen… poeh, da’s een hele klus in deze hitte!
- Water drinken we uit zakjes van elk 550 ml, die koop je per 20 stuks en kan je eigenlijk overal krijgen. Flesjes water zijn even duur als zo’n hele zak.
- Het stikt hier van de (zwerf)honden, gisteren wilde ik uit de taxi stappen en toen lag er een dode, opgezette hond precies naast mijn deur… Bah!
- De bevolking van Freetown lijkt voornamelijk te bestaan uit lokale bevolking (Krio’s, Mende en Temne), Libanezen en NGOers.
- Krio is een mix van Engels en Creools, wat inhoudt dat veel te herleiden is naar Engels, maar het anders wordt geschreven en uit gesproken. De woorden en zinnen die ik eerder gebruikten zijn Krio.
- Het lijkt soms wel of je in drie werelden leeft… natuurlijk is er Nederland, en dan heb je in Sierra Leone de lokale gemeenschap en de expats/NGOers. Best een rare gewaarwording. We zijn een soort community binnen Sierra Leone. Ik ben benieuwd hoe dat in het binnenland is.
- Over straat lopen als blanke vrouw van 1.83m is hier redelijk te doen. Natuurlijk wordt je aangestaard, regelmatig aangesproken en wordt er naar je gesist. Al met al heb ik nog maar 1 huwelijksaanzoek gehad (bij aankomst op het vliegveld). Wel was er een jongen die vroeg of ik Miss World was… :) Ook betaal je (vooral in het begin) waarschijnlijk meer voor je boodschappen dan de lokals. Voordeel is dat ik wel snel een taxi krijg. Verder voelt het hier eigenlijk heel relaxed en veilig. Mensen zijn aardig, maken een praatje met je, lachen naar je… Het is duidelijk dat dit land nog niet overspoelt wordt met toeristen, dat is een groot voordeel!
- Ohw, en over de inhoud van mijn tas… Zoals Gerlinda al schreef weet ik ondertussen wat ik in mijn tas moet hebben. Wat er hier bijkomt zijn spulletjes als: desinfecterende gel, DEET, pleisters, zaklamp, zonnebrandcrème, ORS, etc.

Vanochtend zijn we weer op tijd opgehaald door de driver, dus ik zit weer bij Raza te internetten. Ik profiteer nog maar even van het wireless internet, geen idee hoe de toegang tot internet volgende week is. Nu we zo vroeg vertrekken is het super druk op straat. Overal lopen kinderen in schooluniformpjes en mensen op weg naar werk of iets anders. Genoeg te zien dus!

Dat was het voor nu. Bedankt voor alle lieve reacties en mails, erg leuk om te lezen!

Liefs,
Hilda

PS: Ik heb nog niet zoveel bijzondere foto’s gemaakt en het opladen gaat erg langzaam. Maar, ik heb er een paar bij mijn vorige blog gezet.