Nothing works

Net als ik dit document opsla onder de titel ‘Nothingworks’ springt mijn licht aan… wat betekent dat we elektriciteit hebben. Dus de kaars kan uit en de ventilator (die ik heb gekocht) aan! Heerlijk! :)

Net voor het eerst echt gekookt, in kaarslicht. Het eten is hier redelijk eenzijdig (lunch bij VSO is elke dag ongeveer hetzelfde) en er wordt vooral veel rijst gegeten en veel (palm)olie gebruikt. Er is genoeg keuze aan restaurants, maar ik moet nog een beetje mijn weg vinden in het gezonde eten. Aangezien ik thuis eigenlijk elke dag (iets anders) kook en veel fruit en groente eet, had ik behoefte aan een gezonde home-cooked maaltijd.

We waren vandaag op tijd klaar met de training en nadat ik met Susan en Ruud een biertje had gedronken bij Paddy’s (met uitzicht op zee… :)), vond ik dat ik maar eens op jacht moest gaan naar groenten. Uiteindelijk heb ik langs de weg aubergine, komkommer en tomaten gekocht (die je in Nederland in het schap zou laten liggen). Beth en Theophilia (Theo, die gisteren is teruggekomen uit de UK) gingen uiteten bij Basha’s, dus kon ik mooi studderen in de keuken. Met mijn nieuwe wok! Dinsdag tijdens onze shopping trip in het centrum gekocht, net als de ventilator en boodschapjes als couscous, pasta, etc. Bij een standje op straat, $L25.000, bijna 5 Euro. Hij doet ’t prima!

De ICT (In Country Training) is bijna voorbij, morgen hebben we een tour door Freetown en sluiten we de training af met een etentje. Deze week was de training wat trager dan vorige week. Veel uitval en wachten. Hoogtepunt waren de Krio lessen, met bijbehorende verhalen van Bai Wan, onze leraar. We kunnen nu aardig wat zinnen maken, maar dat moeten we nu nog in de praktijk brengen… :)
Een mooi rijmpje dat we hebben geleerd:

Di sitishiti
Di pipuldnlezi
Dngvmntkrezi

Wat je uitspreekt als:
Die sietiesjietie
Die piepoeldènleezie
Dèngòvmèntkreezie

Als het goed is kunnen jullie wel raden wat het betekent en waar het over gaat… :)

Naast de ICT ben ik eigenlijk steeds op pad geweest met (een deel van) onze groep nieuwe VSOers en hier en daar wat andere VSOers. Maandag bijvoorbeeld rijst en casavaleafsauce gegeten in Raza, met een hele groep. Grappig hoe iedereen elkaar steeds vindt/ weer tegenkomt en er mensen aanhaken met nieuwe informatie en verhalen. Nu was er een jongen, Cedrid, uit Congo (DRC), die via VSO als dokter werkt in Porto Loko, niet ver van Freetown. Hij is opgeleid als huisarts (General Practioner) maar doet hier ook simpele operaties, waarvoor hij is getraind, aangezien er geen andere arts is. Hij vertelde me dat hij laatst een baby in het ziekenhuis had die op sterven lag. Ze moest bloed hebben, maar dat was niet beschikbaar. Aangezien hij geen andere optie zag en de baby het anders niet zou overleven heeft hij zijn eigen bloed gegeven… Dat is nog eens healtcare!

Woensdag waren we op tijd klaar en ben ik onverwachts met Connie, Lavan, Gini en Susan naar TacugamaChimpanzeeSanctuary geweest. Ruim een uur rijden in de heuvels rond Freetown. We hadden een taxi gecharterd die ons reed. Wat een contrast met Freetown! Midden in de natuur, koel, rustig… De Sanctuary vangt vooral chimpansees op die zijn bevrijd van hun baasjes die ze als huisdier houden (en vaak slecht behandelen). Er zijn 5 fases, waarbij de 5e fase betekent dat de apen in een afgezet stuk natuur leven, maar nog wel binnen slapen. Het is de bedoeling dat de apen na fase 5 weer uitgezet worden. We kregen een rondleiding langs alle fases, waarbij we fase 5 vanuit een boomhut konden bekijken. Nog een heftig verhaal: een tijd geleden heeft één van de apen in fase 5 het hek richting het slaapverblijf weten te openen door de bewaker te kopiëren. Er zijn toen zo’n 47 apen ontsnapt, waarvan uiteindelijk ruim de helft op eigen initiatief is teruggekeerd. Wel hebben ze een man gedood, die uit de auto stapte toen hij de apen zag. Volwassen chimpansees zijn 5x sterker dan een volwassen man…

Een ander avontuur was mijn was… :) Kleding wordt hier erg snel vies en wassen is een behoorlijke klus zonder stromend water, in de hitte. Dus had ik bedacht dat ik bij onze overburen (in de golfplaten huisjes) kon checken of zij iemand kenden die mijn was wilde doen. Woensdagochtend ben ik langsgelopen en het was eigenlijk zo geregeld. Eén van de dochters van onze overbuurvrouw wilde het wel doen. Ik heb haar wasmiddel en een emmer gegeven, water zou ze zelf regelen. Ik kon het diezelfde avond nog ophalen en was de hele dag erg benieuwd hoe het er dan uit zou zien… Gelukkig was het prima gewassen: niets verkleurd en het rook heerlijk! Wel moest ik de volgende ochtend nog terug, omdat ik een hemdje miste… na even zoeken kwam dat schoon en wel uit één van de huisjes tevoorschijn… :) Ik heb haar nu $L8000 betaald, wat ze deelt met een vriendinnetje (ze doen het samen). Ik heb haar gevraagd of ze elke week mijn was wil doen en dat wil ze. Ook Beth en Theo hadden interesse, ik ben benieuwd hoe dat uitpakt.

Vandaag zouden we onze partnerorganisaties ontmoeten. Helaas kwam er van GTZ niemand opdagen en werd de telefoon ook niet opgenomen… Hmmm, ik ben benieuwd hoe dat uitpakt!

Het is nu vrijdag en we wachten tot we vertrekken voor de tour door Freetown. Er is ondertusssen contact geweest met GTZ en als het goed is wordt ik vandaag gebeld... We wachten af!

Wordt vervolgd…

Liefs,
Hilda