Ingeburgerd, of niet?!

Volgens de Nederlandse wet/ belasting dienst ben ik officieel geëmigreerd, ik heb me dan ook uitgeschreven bij gemeente Alkmaar (en ingeschreven bij het Nederlandse Consulaat in Senegal en the British High Commission in Sierra Leone). Dat betekent dus dat ik nu inwoner ben van Sierra Leone, wat met enige inburgering (waar wij Nederlanders zo kien op zijn) gepaard zou moeten gaan… Een kleine ‘test’:

Donderdagochtend, ik kan een beetje uitslapen want de timmerman komt de muggenhor bekijken. (Aan één kant van mijn kamer miste een muggennet voor het raam, doordat er aan beide kanten tralies zitten. Alle ramen hebben hier tralies, maar deze ramen grenzen aan het balkon, dus vandaar dat er dubbele tralies zitten. De timmerman heeft al enige tijd geleden een hor met houten omranding en twee deurtjes om de ramen open en dicht te kunnen doen in elkaar gezet. Hij had dit al eerder langsgebracht maar toen was ik er niet en zat mijn deur op slot. Vorige week hebben twee van zijn collega’s (zoons?!) dit met grof geweld in de muur hebben gespijkerd. Helaas sluit het niet aan (ivm de tralies) en kunnen er nu nog steeds muggen binnenkomen.) Maar goed, ik neem een bucket shower, kleed me aan en begin met het maken van mijn ontbijt (pap :)). Helaas blijkt het gas op te zijn, dus ik kan mijn ongekookte pap weggooien en eet bananen en koekjes. Dan installeer ik me op het balkon om tijdens het wachten nog wat Krio door te nemen (ben nog steeds niet vloeiend ;)). De timmerman belt dat hij wat later komt (wauw, hij belt gewoon!), dus nog wat meer tijd voor Krio. Hij komt uiteindelijk na 10uur, laat zijn zoon (?) nog wat spijkers in de hor slaan, ontdekt dat dat geen zin heeft en geeft aan zaterdag terug te komen met hout om de kieren te dichten. Ik laat ze uit, pak mijn tas, sluit het huis af en vertrek naar mijn werk. Onderweg naar Wilkinson Road koop ik twee donuts (soort stevige oliebollen) aangezien ik toch nog trek heb (500 blok, ongeveer 10 cent per stuk). Aangezien het al behoorlijk heet is pak ik een taxi tot we in de file stranden en loop ik de rest. Dan koop twee doekjes die iedereen hier gebruikt om het zweet van zijn/ haar hoofd te vegen bij een jongen die ik onderweg tegenkom (1000 Leones per stuk). Onderweg reageer ik soms wel, soms niet op de good morning, ow di bodi, white girl, white titi (zelfde), oporto, ssssssssss, hey baby en de rest van de stroom begroetingen. Dit voelt toch wel enigszins ingeburgerd…

Dan kom ik (bezweet) aan in het heerlijk gekoelde (airco!!!) kantoor van GTZ, zeg mijn Duitse collega’s gedag en neem plaats achter mijn bureau (ik kan tijdelijk het bureau van de nieuwe programma manager gebruiken) en klap mijn laptop open en check mijn mail (internetaansluiting!!!). :) Lunchen doe ik in de kantine of een restaurant in de buurt met (Duitse/ lokale) collega’s. Hmmm… iets minder ingeburgerd…

Aan het einde van de werkdag loop ik terug naar huis (soms alleen, soms met mijn lokale collega). Onderweg koop ik een brood bij een klein winkeltje langs de straat (verpakt in een Rotterdamse krant zie ik als ik thuis ben) en ergens anders eieren (die koop je hier per stuk langs de weg), weer ergens anders een nieuw pakket met zakjes water (hoe duurzaam), die als ik geluk heb worden gedragen door een aardige jongen/man. :) Ik zeg mijn buren gedag in Krio en haal mijn was op. Dat voelt dan wel weer een beetje ingeburgerd… :)

De afgelopen dagen hadden we een VSO workshop in Bo. Zondag om 5uur ’s ochtends ging mijn wekker en om 5.30u trok ik de deur achter me dicht. Helaas was er geen taxi te bekennen dus ben ik richting Aberdeen junction gaan lopen, waar ik met Naida (VSO uit de Filipijnen) had afgesproken. Ik was er al bijna toen er toch een taxi langskwam. Die heb ik aangehouden en ik ben ingestapt met het idee dat ik iig tot Aberdeen junction een lift kon krijgen. Voorin zat een Chinese man. Toen ik vroeg of ze naar het Goverment busstation gingen bleek dat zo te zijn (wat een geluk!), maar ik kreeg niet erg veel respons. Bij Aberdeen junction hebben we 10 minuten op Naida staan wachten, waarna we richting het busstation down town reden. Daar aangekomen wilden we betalen, maar de Chinees betaalde voor ons… We hebben tickets gekocht voor de reis naar Bo en namen plaats in de bus, heel toevallig zat de Chinees naast ons. Pas later viel het kwartje: de Chinees had de taxi gecharterd (hij betaalde het vaste bedrag van 15.000 SLL voor een uur) en ik ben gewoon die taxi ingesprongen (vandaar dat de deur op slot zat) en heb ze 10 minuten op Naida laten wachten… Oeps! :) (VET ingeburgerd!).

De rit in de government bus was niet slecht (en voelde redelijk ingeburgerd). We vertrokken om 7uur en kwamen om half 12 in Bo aan. Onderweg stopten we regelmatig en was er kans om van alles te kopen van de zwerm verkopers die de bus besprong (de chips van bakbananen is erg lekker!). Onderweg stapte er een dominee in die op luide toon een soort van kerkdienst hield in de bus, met gebeden en al. Het lawaai van de bus en het geklets weerhield hem er niet van om op luide toon en vol enthousiasme door te gaan. In principe is iedereen hier (heel) gelovig en het mooie is dat Islam, Christendom en natuurgodsdiensten naast elkaar bestaan en ze elkaars gebruiken overnemen en diensten bezoeken.

In Bo aangekomen hadden we al snel een taxi die ons naar het hostel bracht. Het hostel lag nogal afgelegen en helaas rijden er weinig taxi’s in Bo, maar vooral okada’s (= motors). Aangezien we geen helm meehadden hebben we redelijk wat gelopen in Bo (niet zo ingeburgerd). Ruud (de dokter uit Castricum) heeft ons wat van Bo laten zien en een rondleiding gegeven in het ziekenhuis van Bo, waar hij werkt. Dat kwam in grote lijnen neer op: dit is de apotheek, er zijn geen medicijnen, dit is de chirurgie afdeling, geen instrumenten, dit is de afdeling voor ondervoede kinderen, geen patiënten (die gaan allemaal naar het gratis ziekenhuis van Artsen Zonder Grenzen). Toen we onder het genot van een drankje bijkwamen van de hitte kwam er een gigantische stoet dansende jongeren met brassbands langs. Erg leuk om te zien! Ik heb zelfs een stukje meegedanst in de stoet, onder luid gejuich. :) (klein beetje ingeburgerd?!).

De workshop was voor het Secure Livelihood programma en was op maandag en dinsdag. Het was vooral erg leuk om de VSOers die in andere steden werken weer te zien. Het grappige is dat er in Freetown vooral Britten zijn, maar er geen enkele Brit in het Secure Livelihood programma zit. Op een Canadese vrouw, Alexandra (Oostenrijk) en Ingrid (Nederlandse) mij na zijn het vooral Afrikanen en Aziaten. Vooral met de Oost Afrikanen kan ik het erg goed vinden, dus het was erg leuk om even bij te kletsen en samen op te trekken! Okay, niet zo ingeburgerd, maar ik ga iig niet alleen met Nederlanders om! :)

Even tussendoor: Opmerkelijk is dat het verkleinen van het ontwikkelingsbudget in Nederland ook hier te voelen is. Er was een presentatie van een lokale organisatie over duurzaam ondernemen en daaruit bleek dat zij een aantal donors hadden verloren door deze maatregelen (die kregen dus geen geld meer van de Nederlandse overheid).

Ik kon gelukkig een lift voor mij en Naida regelen voor de terugweg, want ik was behoorlijk moe en had weinig puf om om 4.30 (!) uur op te staan voor de government bus. Ik reed mee met Ranjan en Dorcas, die met hun partnerorganisatie (AFFORD, zij organiseren een groot deel van de Business Bomba waarbij GIZ (mijn partner) betrokken is, een soort ondernemerswedstrijd, vergelijkbaar met SPARK* voor de NJR collega’s). Onderweg hebben we een hele lading eten en andere spullen ingekocht, die een stuk goedkoper zijn op het platteland dan in Freetown (best wel ingeburgerd). Ik kwam thuis met aubergines, avocado’s, ananas, honing (die ik nog moet filteren) en gari (gemalen en gedroogde casava waar je van alles van kan maken). We vertrokken om 10u en kwamen, na de file’s in Freetown en twee keer te worden aangehouden door de politie (met opsomming van wat er allemaal niet goed was – geen gordel om voorin, gebruik van auto als delivery van, waar deze niet voor bedoeld is (ivm alle booschappen :)), verlopen registratie (wat niet klopte)- waar we mee wegkwamen, waarna de auto niet meer startte en de agent ons hielp dit te fixen) om half 5 thuis! In de witte NGO trucks wordt je nooit aangehouden, dus dat voelde dan wel weer een beetje ingeburgerd. ;) Poeh wat een rit!

Dat waren de opvallendste belevenissen van de afgelopen week. :) Nog wat kleine dingen: Susan smste mij vorige week dat de maternity ward is afgebrand in het ziekenhuis van Kenema. Precies een week nadat ik er was! Het gerucht gaat dat de voorraad medicijnen was gestolen en de dief zijn/ haar sporen wilde uitwissen… Gelukkig is er niemand gewond.
Dan is er nieuws op het water front: we hebben stromend water! De tank is gevuld, de pomp werkt (die pompt het water naar de tank op het dak) en het water stroomt! Wauw! Helaas vliegt het er doorheen, dus we hebben binnenkort weer een meeting hoe we hiermee om zullen gaan.
Ook de wegwerkzaamheden vorderen gestaag. Het proces is interessant: eerst egaliseren ze de wegen en ziet het er best goed uit, dan halen ze het overhoop door er goten (+/- 1 meter breed) in te graven voor het riool(soms door middel van dinamiet, als er veel stenen in de grond zitten, dit doen ze altijd ’s avonds, dus je hoort dan gigantische explosies), die goten worden dan afgedekt met betonblokken. Zover ik weet is de volgende stap het afschrapen van het huidige wegdek. Als het goed is gaan ze dan asfalteren… maar goed, hier weet je het nooit. Op dit moment zijn er elke dag nieuwe gaten, obstakels en geblokkeerde wegen, waardoor je over dunne plankjes de goten over moet steken of balancerend langs borrelende riooltjes moet lopen… :)
Verder heb ik nu twee yoga lessen gevolgd van Beth mijn huisgenoot. Zij geeft maandag en woensdag yoga lessen. Eens kijken of ik nog iets anders vind hier, maar tot die tijd heb ik iig wat extra beweging/ rek en strek oefeningen! :)

Als het goed is begin ik volgende week bij mijn lokale werkgever en kan ik nog meer inburgeren met behulp van mijn lokale collega’s… daarover volgende keer (eindelijk) meer (ik ben best trots op mezelf dat ik het zo lang voor me heb kunnen houden)!

Heel veel liefs uit een (steeds warmer) Sweet Salone!

Hilda