Makeni and Kabala

Weer een week met een onverwachtse wending… Maandag ben ik naar het ministerie gegaan om te werken. De Terms of Reference van mijn placement moeten nog opgesteld worden en ondertekend voor ik echt aan de slag kan hier. Er is een eerste opzet, maar die moet nog goedgekeurd worden door de verschillende partijen. Aangezien de minister niet in het land was vorige week (voetbalwedstrijd van het nationale team in Niger, helaas verloren…) en ik weer een week van rondhangen voorzag, heb ik de kans gegrepen om een fieldtripje te maken! :) Er was een Agriculture Trade Fair in Makeni, waar GIZ ook een stand had. Woensdagochtend werd ik om 8uur ’s ochtends opgehaald door Martin, onze chauffeur voor de week, en ben ik met Christiana richting Makeni vertrokken. Makeni is ongeveer 4uur rijden richting het noorden. Helaas moesten we nog wat ophalen van het GIZ kantoor en kostte het ons ruim 1,5uur extra om Freetown uit te komen…

De rest van de reis verliep gelukkig voorspoedig. We kwamen rond 12uur in Makeni aan. Op de weg ernaar toe werd het steeds landelijker. Makeni is de grootste stad in het noorden, maar nog steeds niet erg groot. Het is bovendien erg landelijk en veel ruimer opgezet dan de andere steden in SL. In Makeni spreken ze voornamelijk Mende. Blanken noemen ze hier oporto (ik heb net geleerd van PS dat dat van O Portugues is afgeleid). Elke ochtend als Martin, de GIZ chauffeur, me op kwam halen renden er kinderen richting de auto die heel hard ‘oporto, oporto!’ schreeuwden. Het grappige was dat de kinderen zo hard schreeuwden dat er al voor we langsreden kinderen naar buiten kwamen gerend op de oporto te zien. :)

Ik kon twee nachten logeren in een VSO huis in Makeni, bij Alice en Cliff, een stel uit Engeland. Ik had ze nog nooit ontmoet (via via geregeld per sms), maar kreeg een warm onthaal! Erg leuk! Woensdagavond hadden ze een feestje georganiseerd thuis, waar ik met Christiana heen ben gegaan. Er waren een aantal VSOers, expats van andere organisaties en construction workers en farmers… Van de laatsten heb je er een hoop in Makeni (onder andere African Minerals en London Mining). Het was erg gezellig (leuke discussies en ik ben helaas nog steeds niet van mijn Amerikaanse accent af... 'A Dutchy with a bloody American accent!' aldus Steve (zie onder))!

GIZ had samen met een aantal andere organisaties een stand met informatie over cacao processing. Donderdag en vrijdag ben ik de hele dag op de Fair geweest. Het was een grote Fair, georganiseerd door het Ministerie van Agriculture, Foresty and Food Processing. Het publiek liep uiteen van ministers tot straatkinderen. Grappig hoe zelfs de verkopers, met waren op hun hoofd, geïnteresseerd naar onze presentaties keken. Naast de informatie, cacaobonen en planten, waren vooral de (LUIDE) muziek en de twee oporto’s (Christiana en ik) een grote trekpleister. Er stonden vaak hele groepen te dansen of naar ons te staren. :) Maar, erg gezellig! We hebben ook twee keer een rondje gemaakt over de Fair en allemaal lokale producten gekocht, zoals rijst, honing, een tasje, zeep in de kleuren van de vlag, casava meel… Erg leuk om enthousiaste uitleg te krijgen over de lokale producten en ontwikkelingen! Verder was er de hele dag eten voorhanden met alle verkopers die steeds langskwamen. Van gekookte mais en heel veel mango’s tot bevroren yoghurt en gingerbread. Lekker gegeten dus… :) De Fair werd ook opgevrolijkt door veel dansende en zingende groepen en een aantal ‘devils’ (traditioneel verkleedde mensen met bijzondere krachten) die wild ronddansten op de grond, stelten of een tussen twee bamboestokken gespannen touw en zichzelf soms zelfs met opzet verwondden… Zaterdagochtend werd de Fair geopend door de President, Zoals ik had verwachtte maakte hij een rondje over de Fair. Dat was mijn kans geweest om hem een hand te geven (Christiana heeft dat wel gedaan), maar ach… dat komt nog wel. :)

Donderdagavond heb ik gezellig met Alice en Cliff op hun veranda gezeten en sangria gedronken. Erg gezellig! Ze zijn allebei met pensioen. Alice werkt via VSO als lerares op de Midwifery School. Cliff is hier als haar partner en helpt op de universiteit met IT zaken. Vrijdag aan het einde van de dag kwam PS (Permanent Secretary, mijn collega bij het ministerie) me ophalen van de Fair. Hij woont in Makeni en had me uitgenodigd om langs te komen. Ik mocht het hele weekend blijven, maar uiteindelijk ben ik een uurtje op visite geweest om zijn huis te bekijken en zijn familie te ontmoeten. Daarna bracht zijn chauffeur me naar St. Mary’s waar Steve me op kwam halen. Steve is een blanke Zuid Afrikaan, die als farmer in Makeni werkt. Hij was ook op het feestje bij Alice en Cliff en aangezien ik nog onderdak zocht voor vrijdagavond (Alice en Cliff waren de stad uit) nodigde hij me uit om bij hem te logeren. Zijn argument dat er elektriciteit en airco was deed ‘t ‘m… :) Makeni is erg heet en Alice en Cliff hebben wel een generator, maar die gebruiken ze voornamelijk om water te pompen, dus ze hebben meestal geen elektriciteit. ’s Avonds hebben we bij zijn baas op een kampvuur gebarbecued met een groep Zuid Afrikaanse en Zimbabwaanse blanke expats. Grappig, weer een hele andere setting.

Toevallig had Ingrid (Nederlandse VSO in Kabala) Steve uitgenodigd om naar Kabala te komen, dus kreeg ik weer een lift en vertrokken we zaterdag aan het begin van de middag naar Kabala. Nou ja, Kabala... na een uur rijden ontdekten we dat we de verkeerde kant op waren gereden en moesten we weer helemaal terug naar Makeni over een niet al te beste weg… Maar goed, het was gezellig! Steve is geboren en getogen in Zuid Afrika en heeft vanaf zijn 17e in een hele rits Afrikaanse landen gewoond en gewerkt en weet dus ontzettend veel over Afrika. Daarnaast had ik nog nooit echt uitgebreid met een blanke Afrikaan gesproken. Dat is toch iets bijzonders... Ik blijf antropoloog. :)

De rit naar Kabala was wel mooi! Hier en daar kwamen we door een klein dorpje, maar het was vooral (half gekapt/afgebrand/ weer aangegroeid) groen en werd steeds bergachtiger naarmate we dichter bij Kabala kwamen. Langs de weg tussen Makeni en Kabala staan hele primitieve huisjes, vaak niet meer dan zes bij elkaar. Een mooi plaatje, maar erg onderontwikkeld. Deze mensen moeten uren lopen voor toegang tot bijvoorbeeld onderwijs, gezondheidszorg, transport of communicatiemiddelen, als ze er überhaupt gebruik van (kunnen) maken.

Na 4uur rijden kwamen we in Kabala aan en zijn we meteen naar de enige bar/ restaurant in Kabala doorgereden, genaamd Choice’s (echt een goede naam, gezien het feit dat het de enige keus is en ze bovendien niet echt keus hebben :)). We waren wel toe aan een biertje (de weg naar Kabala is relatief goed, maar al met al is het een intensieve rit). Daar hebben we afgesproken met Ingrid, Connie en Lavan (een Engels stel dat gelijk met mij aankwam in SL). Erg leuk om ze weer te zien en om even bij te praten! Steve had de volgende ochtend om 6.30u een afspraak en besloot om toch maar terug te rijden… na zeker 6 (deels halve liters)bier. Daar draait hij zijn hand niet voor om… gelukkig is hij veilig aangekomen. Ik heb die avond mijn eerste ritje op een okada (motortaxi) gemaakt! Samen met Connie en zonder helm (die had ik niet mee)… maar goed, het was maar 2 minuten en het ging goed. Ik logeerde bij Connie en Lavan. Zij wonen op het terrein van het ziekenhuis. De volgende ochtend heb ik ontbeten met uitzicht op de groene bergen! Kabala ligt midden in de bergen en is erg groen en rustig en koel voor SL. Heel anders dan Freetown! Het zijn echt twee extremen!

Zondag kon ik met Connie en Lavan meerijden, die met een arts van het ziekenhuis waar ze werken richting Freetown gingen voor een workshop van VSO. In Makeni ben ik overgestapt in de GIZ auto. Onderweg hebben we nog wat inkopen gedaan (altijd leuk!). Onder andere verse kokosnoot en casava brood met saus en vis (die je vanuit een plastic zakje met je handen moet ontleden) als snacks (hmmmm!) en verder sweet patatoes, ananas, komkommers, limoenen en avocado’s. In Freetown aangekomen kwamen we twee keer vast te zitten in een parade met schoolkinderen en trotse ouders. Ook zagen we dat een deel van de stad ondertussen is versierd met vlaggetjes in de kleuren van de vlag. Dit was voor de herdenking van het begin van de oorlog, 20 jaar geleden en alvast voor onafhankelijkheidsdag. Dat moet een groots feest worden, 50 jaar onafhankelijkheid!

Het was een erg leuk field tripje, maar het is gelukkig ook weer lekker om thuis te komen! Het is toch erg bijzonder hoe gastvrij iedereen is en hoe gemakkelijk je hier contact legt en onderdak en lifts krijgt aangeboden. Erg leuk vind ik dat! Een meisje dat ik in Makeni heb ontmoet heeft afgelopen vrijdag al bij ons kunnen logeren, zelfs terwijl ik niet thuis was. Deze week komt Susan uit Kenema bij ons logeren. Leuk om wat terug te kunnen doen!

Helaas ontdekten we dat de tank, die vorige week is gevuld door de militairen, alweer bijna leeg is en bovendien lekte één van de pijpen… Hmmm, de watersituatie is helaas nog steeds niet opgelost.

Vanochtend was ik echt weer terug in Freetown… Samen met Theo heb ik de verkeerschaos getrotseerd… Poeh! Gelukkig kwamen we halverwege een GIZ auto tegen en konden we een lift krijgen! Ik heb het wel getroffen met mijn placement/ link met GIZ! :)
Vanochtend heb ik een hele discussie gehad over internationale politiek en ontwikkeling met PS en Anthony Koroma (Director of Youth). Leuk! :) Tot nu toe lijk ik hier goed te worden ontvangen… De eerste opzet voor mijn Terms of Reference is goedgekeurd door GIZ en ik heb ze naar Anthony gestuurd… Hopelijk kunnen ze snel worden goedgekeurd! Nu zit ik in het kantoor van PS, er is bezoek van een belangrijk iemand (denk ik, zo ziet hij eruit en iedereen ging staan toen hij binnenkwam :)).

Ik ben benieuwd wat deze week brengt… :)

Liefs,
Hilda