50 Years Independence
Door: Hilda Alberda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
28 April 2011 | Sierra Leone, Freetown
Het is voor het eerst dat er meer dan een week tussen mijn verslagen zit... Niet omdat ik niets meemaak, maar omdat ik er gewoon niet aan toe ben gekomen om achter mijn computer te kruipen en een verslag te typen. Vandaag is de eerste werkdag na een lang weekend. Goede Vrijdag en Paasmaandag zijn hier ook vrije dagen en aangezien het woensdag Independence Day was, was dinsdag ook een vrije dag. Vandaag ben ik op kantoor, maar het is hier erg rustig... Als het goed is is er vandaag een meeting met de Australische Ambassadeur, maar ik vraag me af of die doorgaat. Tot nu toe is er de hele ochtend stroom, dus, gebruik ik mijn tijd maar om mijn vrienden en familie bij te praten. :)
Er is dus een hoop gebeurt, na mijn vorige verslag... Donderdagavond (14 april) ben ik, na een meeting met VSO over de watersituatie in ons huis – die nog steeds niet is opgelost, met Floor en haar Bangladeshi collega’s naar O’Casey geweest voor de pubquiz. Dat was erg leuk! De eerste ronden bestond uit foto’s van winnaars van het European Songfestival... Haha. Daar weet ik dus eigenlijk niets van, maar gelukkig net iets meer dan de rest van de groep, dus kon ik toch nog een paar punten scoren voor de groep. Verder rondes over de VN, algemene vragen, actueel nieuws (onder andere de vraag in welke plaast in Nederland het schiet incident was) en aardrijkskunde. Uiteindelijk zijn we als tweede geeindigd en wonnen we een fles wijn! :)
De afgelopen twee zondagen ben ik naar de kerk geweest. Twee weken terug ben ik met mijn collega Zainab (secretaresse) naar haar ‘Winners Chapel’ geweest. Een bijzondere ervaring... de hele dienst was gericht op het verkrijgen van (financiele) voorspoed. Voor mij als Nederlandse een onwerkelijke combinatie. Maar, het was weer een nieuwe ervaring en er werd veel gezongen en gedanst wat erg leuk was. Afgelopen zondag ben ik met mijn collega Eunice naar haar Ortodoxe kerk geweest. Deze dienst is voor een groot deel te vergelijken met de Nederlandse Protestante kerken. Ik herkende een groot aantal van de liederen, al ken ik natuurlijk de Nederlandse versie en er was een orgel en ook de preek kon ik aardig volgen, al was die in Krio. Verder was er een koor en werd er natuurlijk veel gezongen. Beide diensten waren wel een stuk langer dan die in Nederland.
Naast een bezoek aan de kerk staan vrije dagen hier vaak in het teken van outings op het strand. Iedereen die enigzins in de buurt van een strand woont trekt naar het strand om daar met z’n allen samen te komen, te voetballen, zwemmen en te dansen op de veel te luide muziek. Maandagavond zijn wij naar het strand geweest. We hebben een heel stuk langs het strand gelopen en genoten van de drukte en alle feestende jongeren. Na het eten hebben we gedanst op de muziek van een Nigeriaanse band en de lokale nummers die hier tot in de eeuwigheid worden herhaald, maar toch erg leuk blijven! :) Echt een super leuke avond!
Ook op het werk wordt het steeds drukker. Ik geniet nog steeds erg van mijn bijzondere baan hier! We hebben (eindelijk) de eerste senior staffmeeting gehad (met de Minister, deputy Minister, directeuren, deputy directeuren en de financieel manager/ accountant), waar ik officieel door de Minister ben verwelkomd (ik stond op de agenda :)). Dat betekent dat ik voor steeds meer meetings wordt uitgenodigd, ondanks dat mijn Terms of Reference nog steeds ondertekend moeten worden. Vorige week zijn we naar Makeni geweest voor een revieuw bijeenkomst over het Impact Assessment mbt de Youth Employment projecten van het Ministerie en UNDP. Uiteindelijk heb ik 4,5uur op de chauffeur gewacht (TIA) en kwamen we pas om 16.30uur in Makeni aan, ipv de afgesproken 3 uur. Dinsdag hadden we een voorbespreking met alle Youth Officers en de Board Members van de Youth Commission. De Youth Officers vertegenwoordigen het MYES in de verschillende provincies. De Board Members vormen het bestuur van de Youth Commission en vertegenwoordigen onder andere het MYES, jongeren, vrouwen en gehandicapten.
Woensdag hadden we het eigenlijke review, waarvoor ook de samenwerkingspartners waren uitgenodigd. De dag begon natuurlijk met een aantal statements – PS was de chair, wat hij echt geweldig doet. Ik heb hem al gevraagd of hij mij een keer wil introduceren, want hij maakt er een geweldig verhaal van! Al maakte hij een buiging voor me toen hij aankwam die ochtend en noemde hij me de koningin van Nederland... dus die intro heb ik deels al gehad. :) Verder werden de bevindingen gepresenteerd, werd het rapport in groepen doorgenomen en werden die uitkomsten weer gepresenteerd en bediscussieerd. Ik heb het laatste deel gefaciliteerd. Een goede oefening, want Mr. Wudie, mijn UNDP collega van het Youth Secretariat gaf al aan dat ik de volgende keer op een hoger level mag oefenen... eind mei, als we een bijeenkomst hebben met ons Ministerie en het Ministerie van Labour. Ik ben benieuwd... :) Na afloop heeft Anthony Koroma, onze Director of Youth – en de man met kennis en ervaring hier, die hoogstwaarschijnlijk de nieuwe Youth Commisioner wordt – mij officieel geintroduceerd bij de Youth Officers. Al met al een leuke dag. Ik leer mijn collega’s steeds beter kennen en het is geweldig om bijvoorbeeld met PS en de Director of Youth te praten over emancipatie, jeugd issues, etc. Ondanks dat ik me volledig op mijn gemak voel tussen mijn belangrijke collega’s, moet ik nog wel wennen aan mijn nieuwe positie. Het voelt nog steeds vreemd om bijvoorbeeld tijdens de lunch, waar iedereen voor in de rij staat, net als de hoge heren te worden bediend... Maar, het blijft geweldig hoe vriendelijk, open en geinteresseerd iedereen hier is en hoe ik verwelkomd wordt!
In Makeni verbleef ik in een VSO huis, bij Cheryll, een Health Manager uit Canada. We hebben twee keer samen gegeten en natuurlijk veel gekletst (ik kende haar nog niet). Als ik haar verhalen hoor over haar placement dat niet van de grond komt, het huis dat niet bevalt, etc. etc. besef ik maar weer hoe ik het getroffen heb met mijn placement, het ministerie, GIZ en mijn huis en geweldige huisgenoten! We zijn alledrie best verschillend, maar kunnen het erg goed vinden. We doen dingen samen, maar hebben alledrie ons eigen leventje. Alex en ik koken vaak samen en Theo eet vaak mee en soms kookt Theo natuurlijk haar casava leaves of groundnut stew voor ons, het gaat allemaal zo relaxed! Helaas zal Theo binnenkort waarschijnlijk vertrekken en ook Alex’s placement is eind juli te einde... Ik hoop maar dat ik weer zoveel geluk heb met mijn nieuwe huisgenoten!
Donderdagavond hadden we een VSO feestje, aangezien VSO 50 jaar in Sierra Leone is (los van de onderbreking ivm de oorlog). Naast de staff en de huidige VSOers waren ook oud VSOers (1963!) uitgenodigd en partnerorganisaties. Er waren statements van (oud)VSOers, de directeur en de Britisch High Commissioner en er was een grote taart met het nieuwe VSO logo. Het feestje was ook bedoeld als aftrap voor het nieuwe logo/ imago van VSO. Zaterdag ben ik naar de finale van de Business Bomba geweest (ondernemerswedstrijd, onder andere gefinancierd en georganiseerd door GIZ). Ik had verwacht dat we wat inzicht zouden krijgen in de ideeen van de winnaars, maar helaas bestond het programma naast de prijsuitreiking volledig uit speeches (o.a. van de President).. Pfff. Ik denk dat ik wat teveel van deze bijeenkomsten heb meegemaakt. :)
En dan Independence Day... Al weken werd er hier naar het vieren van 50 jaar onafhankelijkheid van de Engelsen uitgekeken. Naarmate de dag dichterbij kwam doken er steeds meer mensen op met outfits in de kleuren van de vlag en ook de stad is volledig opgeruimd (elke zaterdagochtend cleaning day) en in de kleuren van de vlag geverfd (groen, wit, blauw). Ook in het National Stadion werd druk geoefend door politie en leger voor de parade’s van afgelopen woensdag. Wij zijn woensdag met een hele groep in de kleuren van de vlag in een poda poda naar het Stadion getogen, voor een echte SL ervaring! We hadden geen idee wat het programma was, maar we waren precies op tijd om de President binnen te zien komen (tja, ik kom hem nogal eens tegen :)). Natuurlijk werd het volkslied gespeeld en gezongen. Ondertussen ken ik de melodie al uit mijn hoofd. Er was voorspeld dat het een chaos en drukte zou zijn, maar dat viel in de ochtend gelukkig erg mee. We zijn nog even de stad ingelopen en zijn daarna weer in een poda poda gedoken en naar het strand gereden. Overal kregen we leuke reacties op onze outfits (ik sprong er wel uit in mijn jurk in de kleuren van de vlag die ik van een van mijn collega’s had gekregen) en bedankten mensen ons dat we de Independence Day met ze vierden. Dat is een van de mooie kanten van Sierra Leone. Iedereen is hier zo open en vriendelijk. Anders dan in Nederland spreken mensen je hier gemakkelijk aan om je een complimentje te geven of iets dergelijks. Ook ’s avonds zijn we naar het strand geweest, maar in tegenstelling tot de avonden ervoor was het er erg rustig. Waarschijnlijk was iedereen in het Stadion, maar dat is hier altijd een gok... Bijna alles gaat hier van mond tot mond en als expats bereikt die info je niet altijd. Maar, al met al was het een heerlijke dag en heb ik erg genoten van het feest!
Nou, dat waren volgens mij wel de hoogtepunten van de afgelopen weken... :)
Bedankt voor al jullie lieve reacties en mailtjes!
Geniet van het mooie weer in Nederland!
Liefs,
Hilda
PS: de foto’s volgen, maar zie ook de foto’s die ik nog bij mijn vorige blog heb geplaatst.
Er is dus een hoop gebeurt, na mijn vorige verslag... Donderdagavond (14 april) ben ik, na een meeting met VSO over de watersituatie in ons huis – die nog steeds niet is opgelost, met Floor en haar Bangladeshi collega’s naar O’Casey geweest voor de pubquiz. Dat was erg leuk! De eerste ronden bestond uit foto’s van winnaars van het European Songfestival... Haha. Daar weet ik dus eigenlijk niets van, maar gelukkig net iets meer dan de rest van de groep, dus kon ik toch nog een paar punten scoren voor de groep. Verder rondes over de VN, algemene vragen, actueel nieuws (onder andere de vraag in welke plaast in Nederland het schiet incident was) en aardrijkskunde. Uiteindelijk zijn we als tweede geeindigd en wonnen we een fles wijn! :)
De afgelopen twee zondagen ben ik naar de kerk geweest. Twee weken terug ben ik met mijn collega Zainab (secretaresse) naar haar ‘Winners Chapel’ geweest. Een bijzondere ervaring... de hele dienst was gericht op het verkrijgen van (financiele) voorspoed. Voor mij als Nederlandse een onwerkelijke combinatie. Maar, het was weer een nieuwe ervaring en er werd veel gezongen en gedanst wat erg leuk was. Afgelopen zondag ben ik met mijn collega Eunice naar haar Ortodoxe kerk geweest. Deze dienst is voor een groot deel te vergelijken met de Nederlandse Protestante kerken. Ik herkende een groot aantal van de liederen, al ken ik natuurlijk de Nederlandse versie en er was een orgel en ook de preek kon ik aardig volgen, al was die in Krio. Verder was er een koor en werd er natuurlijk veel gezongen. Beide diensten waren wel een stuk langer dan die in Nederland.
Naast een bezoek aan de kerk staan vrije dagen hier vaak in het teken van outings op het strand. Iedereen die enigzins in de buurt van een strand woont trekt naar het strand om daar met z’n allen samen te komen, te voetballen, zwemmen en te dansen op de veel te luide muziek. Maandagavond zijn wij naar het strand geweest. We hebben een heel stuk langs het strand gelopen en genoten van de drukte en alle feestende jongeren. Na het eten hebben we gedanst op de muziek van een Nigeriaanse band en de lokale nummers die hier tot in de eeuwigheid worden herhaald, maar toch erg leuk blijven! :) Echt een super leuke avond!
Ook op het werk wordt het steeds drukker. Ik geniet nog steeds erg van mijn bijzondere baan hier! We hebben (eindelijk) de eerste senior staffmeeting gehad (met de Minister, deputy Minister, directeuren, deputy directeuren en de financieel manager/ accountant), waar ik officieel door de Minister ben verwelkomd (ik stond op de agenda :)). Dat betekent dat ik voor steeds meer meetings wordt uitgenodigd, ondanks dat mijn Terms of Reference nog steeds ondertekend moeten worden. Vorige week zijn we naar Makeni geweest voor een revieuw bijeenkomst over het Impact Assessment mbt de Youth Employment projecten van het Ministerie en UNDP. Uiteindelijk heb ik 4,5uur op de chauffeur gewacht (TIA) en kwamen we pas om 16.30uur in Makeni aan, ipv de afgesproken 3 uur. Dinsdag hadden we een voorbespreking met alle Youth Officers en de Board Members van de Youth Commission. De Youth Officers vertegenwoordigen het MYES in de verschillende provincies. De Board Members vormen het bestuur van de Youth Commission en vertegenwoordigen onder andere het MYES, jongeren, vrouwen en gehandicapten.
Woensdag hadden we het eigenlijke review, waarvoor ook de samenwerkingspartners waren uitgenodigd. De dag begon natuurlijk met een aantal statements – PS was de chair, wat hij echt geweldig doet. Ik heb hem al gevraagd of hij mij een keer wil introduceren, want hij maakt er een geweldig verhaal van! Al maakte hij een buiging voor me toen hij aankwam die ochtend en noemde hij me de koningin van Nederland... dus die intro heb ik deels al gehad. :) Verder werden de bevindingen gepresenteerd, werd het rapport in groepen doorgenomen en werden die uitkomsten weer gepresenteerd en bediscussieerd. Ik heb het laatste deel gefaciliteerd. Een goede oefening, want Mr. Wudie, mijn UNDP collega van het Youth Secretariat gaf al aan dat ik de volgende keer op een hoger level mag oefenen... eind mei, als we een bijeenkomst hebben met ons Ministerie en het Ministerie van Labour. Ik ben benieuwd... :) Na afloop heeft Anthony Koroma, onze Director of Youth – en de man met kennis en ervaring hier, die hoogstwaarschijnlijk de nieuwe Youth Commisioner wordt – mij officieel geintroduceerd bij de Youth Officers. Al met al een leuke dag. Ik leer mijn collega’s steeds beter kennen en het is geweldig om bijvoorbeeld met PS en de Director of Youth te praten over emancipatie, jeugd issues, etc. Ondanks dat ik me volledig op mijn gemak voel tussen mijn belangrijke collega’s, moet ik nog wel wennen aan mijn nieuwe positie. Het voelt nog steeds vreemd om bijvoorbeeld tijdens de lunch, waar iedereen voor in de rij staat, net als de hoge heren te worden bediend... Maar, het blijft geweldig hoe vriendelijk, open en geinteresseerd iedereen hier is en hoe ik verwelkomd wordt!
In Makeni verbleef ik in een VSO huis, bij Cheryll, een Health Manager uit Canada. We hebben twee keer samen gegeten en natuurlijk veel gekletst (ik kende haar nog niet). Als ik haar verhalen hoor over haar placement dat niet van de grond komt, het huis dat niet bevalt, etc. etc. besef ik maar weer hoe ik het getroffen heb met mijn placement, het ministerie, GIZ en mijn huis en geweldige huisgenoten! We zijn alledrie best verschillend, maar kunnen het erg goed vinden. We doen dingen samen, maar hebben alledrie ons eigen leventje. Alex en ik koken vaak samen en Theo eet vaak mee en soms kookt Theo natuurlijk haar casava leaves of groundnut stew voor ons, het gaat allemaal zo relaxed! Helaas zal Theo binnenkort waarschijnlijk vertrekken en ook Alex’s placement is eind juli te einde... Ik hoop maar dat ik weer zoveel geluk heb met mijn nieuwe huisgenoten!
Donderdagavond hadden we een VSO feestje, aangezien VSO 50 jaar in Sierra Leone is (los van de onderbreking ivm de oorlog). Naast de staff en de huidige VSOers waren ook oud VSOers (1963!) uitgenodigd en partnerorganisaties. Er waren statements van (oud)VSOers, de directeur en de Britisch High Commissioner en er was een grote taart met het nieuwe VSO logo. Het feestje was ook bedoeld als aftrap voor het nieuwe logo/ imago van VSO. Zaterdag ben ik naar de finale van de Business Bomba geweest (ondernemerswedstrijd, onder andere gefinancierd en georganiseerd door GIZ). Ik had verwacht dat we wat inzicht zouden krijgen in de ideeen van de winnaars, maar helaas bestond het programma naast de prijsuitreiking volledig uit speeches (o.a. van de President).. Pfff. Ik denk dat ik wat teveel van deze bijeenkomsten heb meegemaakt. :)
En dan Independence Day... Al weken werd er hier naar het vieren van 50 jaar onafhankelijkheid van de Engelsen uitgekeken. Naarmate de dag dichterbij kwam doken er steeds meer mensen op met outfits in de kleuren van de vlag en ook de stad is volledig opgeruimd (elke zaterdagochtend cleaning day) en in de kleuren van de vlag geverfd (groen, wit, blauw). Ook in het National Stadion werd druk geoefend door politie en leger voor de parade’s van afgelopen woensdag. Wij zijn woensdag met een hele groep in de kleuren van de vlag in een poda poda naar het Stadion getogen, voor een echte SL ervaring! We hadden geen idee wat het programma was, maar we waren precies op tijd om de President binnen te zien komen (tja, ik kom hem nogal eens tegen :)). Natuurlijk werd het volkslied gespeeld en gezongen. Ondertussen ken ik de melodie al uit mijn hoofd. Er was voorspeld dat het een chaos en drukte zou zijn, maar dat viel in de ochtend gelukkig erg mee. We zijn nog even de stad ingelopen en zijn daarna weer in een poda poda gedoken en naar het strand gereden. Overal kregen we leuke reacties op onze outfits (ik sprong er wel uit in mijn jurk in de kleuren van de vlag die ik van een van mijn collega’s had gekregen) en bedankten mensen ons dat we de Independence Day met ze vierden. Dat is een van de mooie kanten van Sierra Leone. Iedereen is hier zo open en vriendelijk. Anders dan in Nederland spreken mensen je hier gemakkelijk aan om je een complimentje te geven of iets dergelijks. Ook ’s avonds zijn we naar het strand geweest, maar in tegenstelling tot de avonden ervoor was het er erg rustig. Waarschijnlijk was iedereen in het Stadion, maar dat is hier altijd een gok... Bijna alles gaat hier van mond tot mond en als expats bereikt die info je niet altijd. Maar, al met al was het een heerlijke dag en heb ik erg genoten van het feest!
Nou, dat waren volgens mij wel de hoogtepunten van de afgelopen weken... :)
Bedankt voor al jullie lieve reacties en mailtjes!
Geniet van het mooie weer in Nederland!
Liefs,
Hilda
PS: de foto’s volgen, maar zie ook de foto’s die ik nog bij mijn vorige blog heb geplaatst.
-
15 Mei 2011 - 19:26
Sheila:
Hey Hil,ben nu pas weer je laatste blogs aan het lezen.Het schietincident was in het winkelcentrum in Alphen waar ik woon.Gelukkig waren we er zelf niet, maar via via veel nare verhalen gehoord.
In ieder geval leuk om weer een verhaal van je te lezen.
