A de kam!

A de kam! Ofwel, ik kom eraan! Ik heb net, na zo’n 5 pogingen – als het er niet meer zijn – mijn ticket naar Nederland geboekt! Best vreemd om een retourticket te kopen van Freetown naar Amsterdam en weer terug naar Freetown. Ik kom donderdag 28 juli om 15.30u aan en vlieg vrijdag 19 augustus om 11.40u weer terug naar… huis in Sierra Leone. Heerlijk even genieten van het hopelijk mooie (maar niet te hete) zomerweer in Nederland, de terrasjes, stromend water, elektriciteit en natuurlijk het weerzien van mijn familie en vrienden!

van naar vluchtnr vertrek aankomst
Freetown Londen,Heathrow 968 27/07/11 23:45 28/07/11 07:20
Londen,Heathrow Amsterdam 438 28/07/11 13:20 28/07/11 15:30
Amsterdam Londen,Heathrow 431 19/08/11 11:40 19/08/11 12:00
Londen,Heathrow Freetown 967 19/08/11 13:40 19/08/11 19:30


Maandag weer de eerste werkdag na geslaagd weekend als afsluiting van de holidays. Vrijdag was natuurlijk de dag van ‘THE WEDDING’. Aangezien Sierra Leone een voormalige kolonie is van Engeland, stikt het hier van de Britten. Vrijdagavond ben ik met een groep VSOers naar een wedding party geweest bij IMATT (Engelse International Militaire Assistance Training Team) die hier een grote compound hebben, bovenop één van de heuvels van Freetown. Het feestje was rond het zwembad. Het hele terrein was versierd met Union Jacks met de foto van William en Kate, lichtjes en er was zelfs een beamer waar de bruiloft mee werd getoond. Vrijdag was ook de verjaardag van Alexandra. ’s Ochtends had ik ons balkon al versierd met een zelfgemaakte slinger met ‘Happy Birthday Alex!’. ’s Middags hadden we afgesproken bij de kleermaker, want Theo, Alex en ik hebben alle drie een jurk laten maken uit dezelfde stof. Het was nog even spannend of ze op tijd afkwamen, maar 15 minuten voor vertrek werd mijn jurk toch nog afgeleverd (die moest nog worden aangepast). We waren dus helemaal in stijl voor het feestje (het is hier een traditie dat je als je met je gezin naar een bruiloft gaat allemaal een outfit uit dezelfde stof laat maken)! Samen met Laura had ik een taart geregeld – Laura heeft ‘m gebakken, ik had kaarsjes, marsepein en glazuur gekocht om ‘m te versieren. We hebben ‘m IMATT binnengesmokkeld en goed verstopt gehouden en na het eten hebben we de kaarsjes aangestoken en voor Alex gezongen. Verder lekker gegeten en gedanst rond het zwembad op afwisselend Internationale en Sierra Leonese liedjes.

Zaterdag heb ik lekker aan het strand, op het terras gezeten! Het was erg zonnig, maar er stond een lekker windje langs het strand. Heerlijk! Ik heb geen Koninginnedag gevierd, maar wel een ander geweldig feest meegemaakt. Zaterdagavond was de afsluiting en het hoogtepunt van de Independence festiviteiten: de Lantarn Parade. Elke buurt maakt zijn eigen Lantarn (een soort van praalwagen met lichtjes en bewegende elementen, zie foto’s) en aan het einde van de middag/ in de avond vertrekken ze vanuit hun eigen buurt richting het centrum. Toen we van het strand terugkwamen belanden we met de taxi al midden in de parade van Lumley… Dat was al best intens, er werd van alles geschreeuwd en op de taxi geslagen. Ondanks dat de parade pas rond middernacht in het centrum zou beginnen, zijn we al wat eerder vertrokken, om niet weer in een parade te belanden. Het was al super druk in de staden het werd gedurende de avond alleen maar drukker. Uiteindelijk vonden we een plekje dichtbij de Cotton Tree, het centrale punt van Freetown, en de plek waar de President de optocht zou volgen. We hebben de Vice President en de President aan zien komen en hun statements gehoord en natuurlijk het Volkslied. Wel mooi hoe de President daar op het balkon stond om het volk toe te spreken! Helaas zijn mijn foto’s van de President weer niet gelukt... Dus nog steeds geen toonbaar bewijs. :) Ondertussen werd het dus steeds drukker en de sfeer was deels uitgelaten en grimmig, er waren constant kleine opstootjes. Ondanks dat er heel wat politie, soldaten en andere beveiliging rondliep, was de beveiling niet erg georganiseerd en was het dus redelijk chaotisch. De wegen waren niet afgezet, maar er waren jonge scouts om de mensen van de weg te houden… Arme jongens. Die moesten vaak in hun eentje een hele duwende menigte tegenhouden! Na 12en kwam de eerste lantarn in zicht. Erg leuk om te zien! De meeste lantarns stonden in het teken van de onafhankelijkheid. Elke lantarn had een bewegend aspect en werd gevolgd door een gigantische menigte, uitgelaten mensen. Zo nu en dan kwam er een grote groep jongens in volle vaart (door het publiek aangerend die een ‘devil’ droegen en ook waren er wagens met muziek. Aangezien het steeds onrustiger werd besloten we na de 5e lantarn weg te gaan. Echt bizar hoeveel mensen er waren, alle straten zagen zwart van de mensen! Iets verder weg van de Cotton Tree was de sfeer wat relaxter en werd er gedanst en gefeest. Aangezien we geen taxi konden vinden zijn we maar met een okada (motorbike) naar Aberdeen Road gegaan (small small, ofwel: langzaam/ voorzichtig rijden) en hebben we vanaf daar een taxi gepakt. Ik was blij dat ik veilig thuis was en dat ik mijn fototoestel enzo nog had, maar het was echt geweldig om mee te maken! Een echte Freetown experience!

De komende week maar even wat bijslapen, want ik ben best moe van al die feestjes en late avonden. De batterij van mijn laptop was leeg en ik was mijn reserve batterij en snoer vergeten en ook mijn internetcredits waren op... Gelukkig hebben we vandaag elektriciteit op het Ministerie, dus kan ik de desktop gebruiken en ik heb net Bimba, de messenger, nieuwe credits voor mijn internetstick laten halen, dus ik kan weer aan de slag! :) De foto’s volgen, want die staan op mijn laptop...

Nog een korte water update: we hebben weer even stromend water. Gisteren is het leger gekomen om de tank te vullen. Daarna kwam VSO met de loodgieter, die hebben ontdekt dat de tank boven op het dak lek is... als het goed is hebben we nu dus de oorzaak gevonden van het snelle opraken van het water. Wordt vervolgd... :)

Groetjes uit een zonnig Freetown!
Liefs,
Hilda