Het regent zonnestralen

Het is echt regenseizoen! Het is ongelooflijk hoe hard het hier kan regenen! En dan het onweer en de wind… Wow! Wij verblijven natuurlijk in een comfortabel en solide huis, maar stel je voor dat je met zulk weer in een huisje van golfplaten ligt te slapen. Dat kan je haast niet droog houden en waarschijnlijk wordt het door de harde wind alle kanten op getrokken!
Gelukkig is daaglijks leven tijdens het regenseizoen tot nu toe best ok. Vaak lukt het wel om de buien te omzeilen, maar als het niet te hard regent is het ook met paraplu wel droog te houden. Het regent ook meer nachts dan overdag. Zolang je flexibel genoeg bent is het dus wel te doen, al is het soms natuurlijk wel onhandig. Het voordeel van het regenseizoen is wel dat het een stuk koeler is ’s avonds en soms ook een beetje overdag. Dus: minder zweten! En, gelukkig schijnt tussen de buien door de zon! Zo heeft het zaterdag bijna de hele dag hard geregend en was het zondag opeens een stralend mooie dag! Met Audrey en eerst Shona en Becky en daarna Laura, David en Tea (net in SL voor Restless Development) hebben ik genoten van het mooie weer aan de UN pool. Het was net een kleine vakantie! Als afsluiting hebben we bij Bliss gegeten, echt een lekker dagje!
Ook woensdag had ik geluk: tijdens mijn eerste tennisles, was het prima weer! De tennisles was erg leuk! Mijn coach weet wat hij doet en brengt het op een leuke manier. Wow, Serena Williams! :) Ik was wel gesloopt na een uur, maar ik ga volgende week zeker weer! De coach/trainer is eigenlijk altijd op de tennisbaan en de tennisbaan is echt 10 meter van de ingang van het Ministerie… Beter kan niet!

Zondag is er ook iets bijzonders gebeurd: onze kat, Sasha is bevallen van vier kleine kittens. Van alle dingen die ik hier verwachtte mee te maken was het niet de bevalling van onze huiskat... Zo’n drie weken terug merkte Theo op dat Sasha wel een erg dikke buik kreeg. Een paar dagen later wisten we zeker dat ze zwanger was. Net voor ze vertrok hebben Alex en Theo een nestje voor haar gemaakt en daar is ze dus gisteren in bevallen. Theo heeft ondertussen alweer een nieuw en schoon nestje gemaakt waar Sasha haar kittens nu warm houdt en voedt.
Ik heb net van Jenn geleerd dat kittens drie maanden bij de moeder moeten blijven voor we ze weg kunnen geven... Wat een tijd! Mogelijk gaan Audrey en ik in juli/ augustus verhuizen naar een huis met stromend water – en een geweldig balkon! We moeten nog zien wat we dan met de katten doen.

Zelf ben ik weer min om meer de oude. Het kost toch even tijd om bij te komen van twee weken ziek zijn. Maar, nu geniet ik weer volop van mijn leventje hier: mijn werk, het mijn weg vinden in Freetown, nieuwe dingen uitproberen (gekookte pinda’s, kroepoek, etc.) en het socializen! Het was een gezellige week. Maandagavond hadden we Omar te eten (ik had eerst voorgesteld pannenkoeken te bakken, maar dat vond hij niets :)), dinsdag en woensdag heb ik met Audrey gekookt, donderdag kwamen Susan en Dickya uit Kenema aan en hebben we met hen gegeten. Gisteravond hadden we een feestje van VSO ter afsluiting van de In Country Training van de nieuwe VSOers en daarna zijn we met een groep naar de Ierse Pub geweest waar een band speelde – en het volstond met expats, dat blijft een vreemde gewaarwording. Ook zijn er deze week drie (!) GIZ feestjes, maar die ik heb ik om verschillende redenen allemaal gemist...

Qua werk lijkt de boel nu opeens in een stroomversnelling te zijn beland. Nu onze Director of Youth de nieuwe Commissioner is, neemt de Deputy Director al zijn werk over. Ik had PS al voorgesteld dat ik hem hiermee zou kunnen helpen en ook met de Deputy zelf gepraat. Het is natuurlijk altijd afwachten hoe dingen uitpakken, maar tot nu toe ben ik blij verrast met hoe effectief de Deputy is. Vorige week had PS een gesprek met de VP (Vice President) die aangaf dat er vaart moet worden gemaakt met de National Youth Policy. Nu de National Youth Commission van start is gegaan zijn er een aantal zaken waarvan moet worden besloten of ze de verantwoordelijkheid zijn van de NYCof het Ministery. Voor alsnog lijkt het de verantwoordelijkheid te worden van het Ministery. Nu heb ik samen met de Deputy (Mr. Moinina) de verantwoordelijkheid voor de NYP en na twee keer overleg was er al een plan van aanpak! Ik was al begonnen met wat onderzoek en dat kan ik nu gebruiken om een voorstel te schrijven voor onze aanpak. Het idee is dat we dat dan presenteren aan een groep stakeholders (parlement members, NGO’s, Ministers, etc.) en met hun goedkeuring/ input aan de slag gaan. Ik ben blij dat het allemaal zo vlot gaat, want de Minister en PS zijn nu twee weken in Zuid Korea. Aangezien zij de beslissingen nemen in het Ministerie, ben ik blij dat ik groen licht heb om aan de slag te gaan met de NYP.
Ook wil de Deputy graag dat ik een aantal Deputy’s (of Sports, de Deputy PS en hijzelf) computer training ga geven. Ook daar zet hij vaart achter. Voor het eerst hoef ik niet achter iemand aan te lopen maar komt hij steeds bij mij vragen hoe het er voorstaat. Wauw! Tot nu toe hebben we een bureau en computers geregeld en van VSO kan ik een beamer lenen. Nu nog een dag en tijd afspreken en dan maar hopen dat er elektriciteit is… :)

Donderdagochtend ben ik naar een soort diploma uitreiking geweest van Restless Development. Hun lokale volunteers sloten 9 maanden vrijwilligerswerk af en kregen tijdens de ceremonie een officieel certificaat overhandigd, ondertekend door de Commissioner en de (onze) Minister. Het was echt een bijzondere bijeenkomst. Natuurlijk waren er een aantal speeches, die verrassend goed waren, maar vooral de input van de volunteers was geweldig! Ze gaven een presentatie over het programma, hun bevindingen en aanbevelingen, ze hadden een prachtig lied met dans ingestudeerd en een drama stuk! Ik heb echt erg gelachen! De volunteers worden na een aantal trainingen in tweetallen in chiefdoms geplaatst, waar ze de jongeren met oa drama trainen. Naast algemene life skills is een belangrijk onderdeel van de training Sexual Reproductive Health en drank- en drugsgebruik. Het drama stuk ging over een oude man (geweldig gespeeld) die zijn kleindochter vertelde over een dorpje waar het eerst een chaos was. Het verhaal werd geïllustreerd door de andere jongeren. Zo waren er twee dronken, drugsverslaafde en gokkende jongens, een jongen met een soa en een meisje dat sweet banana verkocht en zwanger was. “And I don’t even know how I got it!” Toen kwamen de volunteers die in het begin het liefst weg wilden vluchten uit het dorpje, maar uiteindelijk alle jongeren weer op het goede pad kregen. (...) Daarna zagen we dezelfde jongeren die nu een doel in hun leven hadden, goed gekleed waren en niet meer verslaafd. Een simpele verhaallijn, maar erg goed geacteerd en leuk gebracht!

Ondertussen is het alweer juli en woon ik hier alweer bijna 6 maanden! Dat is echt wel een gek idee! De tijd lijkt voorbij te zijn gevlogen! Ik ben blij dat ik nog 6 maanden heb! Ook komt mijn vakantie in Nederland snel dichterbij. Dat is ook wel een vreemd idee... Weer even terug in Nederland en iedereen weer zien! Stromend (drink!)water uit de kraan en natuurlijk lekker gevarieerd eten! :) Mijn vlucht is geboekt, ik moet alleen nog even de oversteek naar het vliegveld regelen. Er gaat een paar keer per dag een bootje van Freetown naar het vliegveld. Ik moet nog even kijken hoe laat ik kan oversteken, maar meestal moet je wel een aantal uren op het vliegveld (waar natuurlijk niets te doen is) doorbrengen. Aan de andere kant moet je dingen hier natuurlijk niet te strak plannen, voor je het weet mis je je vlucht!
Waarschijnlijk pak ik voor mijn vakantie al mijn spullen al in. Audrey verhuist het weekend na mijn vertrek waarschijnlijk al naar het nieuwe huis en ik ga dan na terugkomst meteen door naar ons nieuwe stekje. Ik ben benieuwd!

Als afsluiting wil ik jullie nog eens bedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes en smsjes. Het is heerlijk om wat te horen van het thuisfront. En, geweldig dat jullie mijn blog –ondanks de lappen tekst- nog steeds lezen!

Liefs uit Freetown!
X Hilda