African politics en jungle

Gisteren gaf de Minister mij lachend een ‘eerste les’ in Afrikaanse Politiek, ofwel… corruptie. Het is echt bizar hoever corruptie gaat en wat een invloed het heeft op het functioneren van een land. In Nederland kan je er over het algemeen op vertrouwen dat structuren en keuzes gebaseerd zijn op feiten en doordachte keuzes, dat mensen een bepaalde positie hebben omdat ze daarvoor gekwalificeerd zijn, dat mensen hun afspraken nakomen, hun werk goed doen en te vertrouwen zijn… Hier gaat dat eigenlijk in grote lijnen gewoon niet op. Je snapt het niet, want het draagt op geen enkele manier bij aan de ontwikkeling van dit land – wat natuurlijk ook één van de problemen is. Teveel mensen – met name in hogere posities - streven vooral hun eigen belang na in plaats van het grotere belang. Het is ook ongelooflijk wat macht met hier mensen doet… ik zie met eigen ogen hoe het mensen veranderd.

De Minister gaf ook aan dat zelfs ik al onderwerp ben van de belangenstrijd die nu gaande is. Daar had ik dus nog helemaal niet bij stilgestaan – ben ik zo naief?! Helaas ondervond ik diezelfde avond nog de gevolgend daarvan… en dat was niet grappig; ik werd over de telefoon op luide toon van van alles beschuldigd en niet door de eerste de beste. Er was geen ruimte voor reactie, dus ik heb het maar over me heen laten komen. Je begrijpt dat ik niet echt lekker geslapen heb. Helaas komt de informatie (of de leugens) waar de beschuldigingen op gebaseerd zijn van iemand die ik vertrouwde en die me nu niet meer recht in de ogen durft te kijken… Wow, welcome to Africa!
Poeh… dit is dus echt niets voor mij, hoe kan je werken in een omgeving waar je niemand kunt vertrouwen en elk moment ondermijnd kan worden! Gelukkig lijkt mijn basis in het Ministerie (vooralsnog) stabiel. Vanochtend vroeg stond ik de Permanent Secretary al op te wachten en hij heeft me enigszins gerust gesteld en me verzekerd dat hij achter me staat. Voor nu houd ik me maar even rustig en vertrouw ik erop dat het goed komt. Meestal waaien uitbarstingen als deze hier wel over… al is dit natuurlijk maar een heel klein onderdeel van wat er gaande is. Op dit moment is er een delegatie van beide partijen bij de Chief of Staff, van the Office of the President, om het grotere gebeuren te bespreken. Dat gebeurt niet zomaar. Nu maar hopen dat ze ze eruit komen!
Het mooie is dat mijn collega van de Youth Division lachend (okay, hij lacht altijd) zei dat ik ‘lucky’ ben… dat ik de kans heb om dit allemaal mee te maken en er zelfs middenin zit. Hij is niet de enige hier die dat vindt. Tja, het is maar hoe je het bekijkt, maar ik dacht zelf al dat ik er volgend jaar vast lachend op terugkijk. Ik ben in ieder geval weer een sterk verhaal rijker. ;)

Maar goed, tijd voor leuker nieuws! Naast het bovenstaande ben ik echt lekker bezig op het werk. Het samenwerken met de Minister en de Director gaat steeds beter en we komen steeds verder, echt leuk! Ik zie ook de Minister groeien in zijn rol! Zo hadden we dinsdag een hoge delegatie van PLAN Finland over. Ik moest er bij zijn en kreeg een stoel naast de Minister. Grappig hoe de hele delegatie verrast opkeek toen ik binnenkwam. :) Na zijn statement, waarin hij mij een aantal keren noemde, gaf hij me zelfs de kans om zelf nog iets toe te voegen! Hij ziet mij echt als de schakel tussen het Ministerie en de donors/ ingo’s.
Na de bijeenkomst kreeg ik (als enige) een uitnodiging voor hun cocktail party die avond en – naar aanleiding van mijn vragen over hun werk voor meisjes in Sierra Leone - een rapport: The state of the world’s girls, 2011 – what about boys?!, en een bijpassende rose Because I’m a girl pen. Ook kreeg ik de volgende dag een persoonlijke uitnodiging voor de launch van hun rapport, maar die heb ik vanwege al het gedoe hier maar laten schieten – ik hoor al genoeg statements. Ik ben wel naar de cocktail party geweest, in het Bintumany hotel – erg sjiek voor Sierra Leone – zo kom je nog eens ergens! :)
Verder heb ik afgelopen maandag weer een hele dag achter de high table gezeten – deze keer met de Minister, de Commissioner en de Deputy Commissioner en presentaties gegeven. Dit keer ging het om de National Youth Consultative Conference, georganiseerd door Restless Development. Ik had input gegeven met betrekking tot het programma – ze wilden de jonge bezoekers die vanuit het hele land kwamen de kans geven om hun input te geven voor de National Youth Policy. Het was een lange dag, maar het was wel weer erg leuk!

Maar goed, nu het leukste nieuws! De jungle! Ik ben afgelopen weekend met Susan (VSO UK), Dickya (VSO Phillipines), Hadi (Libanese vriend van Susan en Dickya) en Ellie (SL vriend van S & D) naar Tiwai Island geweest. Helaas kon ik geen lift regelen, dus moest ik met de government bus. Donderdag heb ik een ticket gekocht en vrijdagochtend om 5uur verwachtte ik mijn taxi… die natuurlijk niet op kwam dagen! Toen maar met de okada, want er rijden op dat tijdstip zo goed als geen taxi’s. Gelukkig was ik ruim op tijd bij de bus en had ik een prima plek. Volgens mij kwamen we om een uur of 12 in Bo aan, waar ik een taxi heb gepakt naar Kenema. Gezellig met z’n vieren op de achterbank (alleen was de mevrouw naast me zo groot dat ik nog steeds in het midden van de bank zat – en dan de white girl de schuld geven dat er geen ruimte is! Haha. In Kenema kon ik bij de rest in de auto stappen en hadden we nog 3 uur te gaan naar Tiwai, over een behoorlijk slechte weg. In het dichtstbijzijnde dorpje aangekomen hebben we de auto geparkeerd en zijn we in een speedbootje gestapt. Na zo’n 10 minuutjes waren we aan de overkant van de rivier en zetten we voet op Tiwai Island…

Tiwai Island is een 12km2 groot eiland dat is omsloten door rivieren en begroeid met regenwoud. Het is één van de 25 plekken op aarde met zo’n diverse apen populatie. Bovendien zijn er 700 verschillende planten en bomen, een behoorlijke diversiteit aan vogels. Dit is de plek waar in de jaren ’80 – als ik het me goed herinner – de antropoloog John Oats voor het eerst een chimpansee gereedschap zag gebruiken om noten te openen! Jaja! :)
Helaas heeft ook dit eiland een hoop te verduren gehad tijdens de oorlog. Zowel de rebellen als het regeringsleger hebben flink huisgehouden op het eiland: de gidsen/ beheerders verjaagd en een behoorlijk deel van de apen en verder populatie afgschoten. Alleen de chimpansees zijn in grote getalen ontkomen, aangezien zij – met name door moslims – door hun gelijkenis met de mens niet worden gegeten. Gelukkig zijn de gidsen weer teruggekomen, zijn er in 2003 weer de eerste onderzoeksteams begonnen met hun research en is het eiland redelijk hersteld.

Het weekend was echt heerlijk! Een prachtig eiland en super leuk gezelschap, het is echt een leuk – internationaal - clubje! We waren de enige bezoekers en sliepen in tenten die onder een dakje verspreid op het terrein stonden. Vrijdag hebben we uitgerust, op open vuur gekookt en kaartspelletjes gedaan bij kaarslicht. Ik was volgens mij de enige die goed heeft geslapen die nacht, maar dat mag ook wel na zo’n lange reis. De rest lag wakker van alle jungle geluiden. :)
Zaterdagochtend stonden we vroeg op om een wandeling te maken door de jungle, opzoek naar apen! Echt leuk om te doen! De apen zijn wild, dus het is zaak om ze te spotten en dan heel zachtjes dichterbij te komen om ze door de bomen te zien slingeren. Zie in de jungle maar eens de dorre takjes te ontwijken! :) We hebben verschillende apen gespot en ook uitleg gekregen bij verschillende bomen (van tientallen meters hoog, met wortels als Chinese muurtjes of van 200 jaar oud!), planten en sporen.
Na de wandeling hebben we ontbeten met omeletten – lang leve housewife Dickya, die we niet van het kampuur, dat ze de keuken noemden – weg konden krijgen. Ik heb tussendoor toch even een dutje gedaan, net als Dickya. De rest ging de rivier over om brood te kopen (en kokosnoten, casava en sinasappels voor mij – Ellie maakte zich nogal zorgen over het feit dat ik geen vlees eet :)). Na de lunch hebben we een boottocht gemaakt. Ik mocht ook kapitein spelen! Door de stroming en de krachtige motor was dat wel even wat anders dan de bootjes waarmee we door de grachten varen! Ik kreeg er kramp van in mijn arm! Maar wel tof!
Onderweg zijn we spontaan gestopt om een dorpje in de jungle aan de overkant van de rivier te bezoeken. Dat was ook erg bijzonder! Die mensen wonen echt in de middle of nowhere! Natuurlijk waren de kinderen helemaal enthousiast, maar toen Susan en ik met ze meespeelden en – langzaam – achter ze aanrenden, begon één meisje te huilen.. Ahhh! De rest had gelukkig de tijd van hun leven! Je hoefde maar één stap in hun richting te zetten of ze renden gierend van het lachen weg. Verder hingen ze hele verhalen op, maar helaas spreek ik geen Mende.
’s Avonds zijn Susan, Hadi en ik nogmaals op pad gegaan met de gids. Weer zagen we andere apensoorten! Zelfs één die op de grond liep om voedsel te verzamelen. Op een gegeven moment moesten we omlopen omdat er een aligator zat die zijn prooi bewaakte. Ik liep achter de gids die een meter achteruit sprong! Ook hebben we sporen gezien van de dwergnijlpaarden (jaja). Tiwai is één van de weinige plekken waar ze leven, maar het zijn nachtdieren en daardoor erg moeilijk te spotten. Het werd langzaam donker en opeens begon het heel hard te waaien. Dan hoor je dus vanalles kraken en naar beneden vallen… Toen de korte storm over was begon het te hosen! We zijn met een behoorlijke vaart teruglopen naar het kamp. Ondertussen werd het steeds donkerder, dus ik was blij dat Hadi toch nog even terug was gegaan voor zijn zaklamp! Dat was best een avontuur! In vliegende vaart achter de gids aan over allemaal takken, wortels en door de blubber rennen! Maar, we vonden het alledrie wel tof. :)

’s Avonds hebben we gebarbequed onder het centrale afdak van het kamp (het beton onder de schaal met kolen ontplofte zelfs nog!), biertjes gedronken en weer spelletjes gespeeld. Zondag begon de lange weg naar huis… Ellie ging met me mee naar Bo om een lift te regelen. Ik had echt geluk, want ik kreeg al heel snel een lift van drie universiteits docenten die me helemaal tot de voordeur brachten! En toen maandagochtend weer vroeg op voor een lange dag achter de high table… Het was het waard!

Weer een lang, maar hopelijk boeiend verslag…

X Hilda

PS: foto’s volgen dit weekend…