Twee weken Freetown

Alweer twee dagen thuis en met 'Chop my money' van P.Square op de achtergrond blijf ik nog even in de sfeer van Sierra Leone hangen. Mijn eerste keer in Afrika was een geweldige en ook wel luxe ervaring. Van te voren weet je dat je naar een van meest onderontwikkelde landen gaat, maar voor de rest weet je eigenlijk niet wat je kan verwachten. Sierra Leone is echt een land van uiterste. Er is een aantal rijke mensen met dure kleding en brillen, die rijdt in witte glimmende 4-wheel-drive. Terwijl de meeste mensen te voet gaan of met de taxi.

Op de markt sta je tussen de Salone's die roepen om je aandacht om spullen te verkopen, stoffen, zakjes water of levende kippen en rijden er toeterende taxi's voorbij. Continu moet je je aandacht er bij houden. Zowel om niet afgezet te worden: onderhandelen en uitkomen op een 'fine price' is standaard. Als ook om niet te struikelen over stenen of gaten in de weg. Verder moet je voorkomen dat je aangereden wordt, want auto's en brommers rijden gewoon door en spookrijden is ook niet vreemd.

Op het strand kom je uit in een andere wereld. Kleine barretjes met muziek. Witte stranden met palmbomen. Houten vissersboten die dobberen in de zee. Wat een rust. Het eten hier is een stuk duurder dan in de stad. Vooral omdat hier de rijkere mensen (libanesen, europeanen) komen. Het eerste strand waar we aankwamen was het contrast helemaal groot. De blanken zaten aan tafeltjes lobster te eten terwijl de Salone's in de bediening staan.

De mensen zijn wel super vriendelijk. Ik ben een dagje mee geweest naar Hilda d'r werk. Volgens mij ben ik aan iedereen voorgesteld. Niet alleen je voornaam maar ook je achternaam is belangrijk om te vertellen. Jennifer werd al snel geassocieerd met Jennifer Lopez. Haha. De mannen willen vervolgens direct je telefoonnummer hebben en zijn verbaasd als je dat niet wil gegeven. Ze proberen je nog te overtuigen met: maar ik vind je zo aardig. Haha. Ik ken je net 30 seconden. De kinderen op straat roepen als je net voorbij bent: hello! hellooo! en ze vinden het helemaal geweldig als je je omdraait om 'Hello' terug te roepen.

Kerst op het strand was ook heerlijk. We waren met een hele groep. Heerlijk gegeten: fish and rice. Met een Star-biertje erbij. Op kerstavond een kampvuur op het strand met marshmellows en eerste kerstdag: christmas crackers en english christmas pudding. Het kerstgevoel zoals je hier hebt, krijg je daar niet zo, omdat het toch 30 graden is er sporadisch ergens een kerstboom staat. Evengoed was het lekker ontspannen. Muziekje, kletsen, boekje lezen, zwemmen. Spelen met de cadeautjes van secret santa. Hilda en ik gingen het water in om met een bal over te gooien en binnen een minuut waren er allemaal Sierra Leonse kinderen om mee te spelen. Dat was leuk. Proberen de bal zo lang mogelijk in de lucht te houden. Dat was meestal niet zo lang.. haha.. evengoed leuk.

Opvallende zaken in Freetown: water in zakjes; overal voetbal: Manchester United en Chelsea uitzendingen continue op tv in de barretjes en eetcafetjes en veel mannen hebben voetbalshirts aan; mensen dragen alles op hun hoofd van grote manden tot kleine mandjes met houtskool opgestapeld tot 1,5 meter hoogte; strijkbout werkt op houtskool; one-way of two-way taxi, dat is niet heen en terug, maar 1 straat of 2 straten. Als je bestemming verder is, dan moet je uitstappen en de volgende taxi nemen; Als je iets niet wil kopen moet je zeggen: I don't like it. Zo direct moet je zijn, anders blijven (sommige) verkopers volhouden; Als je iets kleins zoekt zeg je: small, small en als iets te duur is zeg je: ahh beaucoup noh; Veel marktlieden verkopen: culture. Do you want culture? Daarmee bedoelen ze toeristisch spulletjes van bamboe, hout of riet.

Deze vakantie was voor mij ook een luxe, omdat Hilda precies weet hoe alles werkt. Je kan geen taxi nemen als je niet weet hoe de straten (of taxi-haltes) in Freetown heten. De restaurantjes zijn vaak klein en zaten voor mijn idee verstopt. Als je wat langer rond loopt herken je ze wel. Je hebt een telefoon nodig en heel veel geduld om een taxi te bestellen en dan nog is het de vraag of ze komen. Dus nabellen is ook niet vreemd. Het geld is ook heel ingewikkeld. :) De eerste dag heb ik mij echt vergist in de biljetten. Met z'n tweeen een lunch in Libanees restaurant is ongeveer 120.000 Leones. En dit biljetten gaan in 10.000 Leones (of kleiner). Dus dat wordt snel een berg papiergeld. Deze praktische zaken moet je echt weten of ontdekken. Er staan nergens bordjes of iets dergelijks.

Al met al nog een heel verhaal... Het was dus echt een hele relaxte vakantie. Toch wel iets anders dan onze vakanties in Spanje en Lissabon :), maar even goed weer gezellig! Nogmaals bedankt Hil! En dan nu de hapjes voorbereiden voor een gezellige jaarwisseling in NL. Mijn voornemen voor het nieuwe jaar: een stuk relaxter leven 'a la Sierra Leone'.

Bye bye,
Jennifer