Oud en NIEUW!!!

Daar zit ik dan, in de schaduw van een palmstruik, voor ons nieuwe huis! :) Vanochtend heb ik de laatste spullen ingepakt en klokslag 12uur stond Bernard, de driver van VSO, voor de deur om me te helpen verhuizen. Nu, vier uur later, heb ik zo goed als alles uitgepakt.
Ik woon nu samen met Nadine (zij werkt bij GIZ) op 28 Spur View Estate. Wij hebben het onderste appartement dat volledig opgeknapt is en met nieuwe meubels en appartuur is ingericht. Ik heb nu gewoon een huis met STROMEND water (!), elektriciteit (als er geen Nationale Power is (NPA) dan wordt de generator aangezet en de eigenaar betaalt de benzine!), een gasfornhuis met oven, een KOELKAST (!), een LCD televisie en een wasmachine… Verder heeft het huis een heerlijk uitzicht op zee en ligt het in een rustige buurt. Tegenover ons hek is een winkeltje dat iig telefooncredits, brood, eieren en water verkoopt! Nadine heeft een auto en aangezien het kantoor van Restless op de route naar GIZ ligt kan ik met haar mee naar het werk rijden. Ideaal!!!

Ik heb uitgekeken naar dit moment: mijn werk in het Ministerie is afgerond, ik heb een nieuwe baan en ben in mijn nieuwe huis getrokken. Het waren spannende en intense weken: het gestudder met VSO dat tot het einde doorgaat (zal het nu ein-de-lijk over zijn?!), mijn werk, de lange en intense sollicitatieprocedure van Restless Development (RD) en daarnaast het dagelijkse leven in Sierra Leone.
Uiteindelijk heb ik, na het invullen en insturen van een uitgebreid sollicitatieformulier, vier rondes doorlopen van het sollicitatieproces van RD: een telefonisch interview met twee managers van RD Sierra Leone, een geschreven opdracht die via mail werd toegestuurd en binnen 1.45u weer terug moest zijn (opstellen van een budget met variantie analyse, briefing aan country director, brief aan donor en een opdracht met het stellen van prioriteiten), daarna volgde nog een telefonisch interview, dit keer met de Country Director en de CEO van RD UK, de laatste ronde was een interactieve ronde op het hoofdkantoor in Sierra Leone (op basis van een case moest ik een presentatie voorbereiden en de discussie faciliteren, na de opdracht was er kort de tijd voor een evaluatie). Tijdens de laatste ronde ging het tussen mij, een interne kandidaat en een kandidaat die voor de Senior Manager positie had gesolliciteerd en in één van de laatste rondes was uitgevallen.

Woensdagavond, na de laatste ronde, was ik met Floor een hapje eten in Basha’s, waar toevallig ook een groep VSOer had afgesproken. Aangezien het een intense dag was geweest ging ik samen met Floor om een uur of 8pm richting huis. Toen ik uit de taxi was gestapt ging mijn telefoon, ik stond midden op Aberdeen Road, een druk kruispunt… Het was Cathrin, de Country Director van Restless die mij belde om te vertellen dat ik unaniem als beste kandidaat was verkozen door het panel en ze ervan overtuigd zijn dat ik een goede aanvulling ben op het huige management team van Restless!!! Ik was zo blij! Er viel echt een last van mijn schouders. Ik maakte rechtsomkeer, pakte een taxi naar Basha’s om mijn collega’s het goede nieuws te vertellen. Ze hebben me toen in één van de lokale barretjes een drankje aangeboden om het te vieren, erg leuk!

Op het Ministerie waren de reacties wisselend. De Permanent Secretary was erg blij voor me en ik kreeg een grote hug van hem. :) De Director of Youth vond het jammer, maar wel fijn voor mij. De Minister was erg teleurgesteld. Dat vond ik wel lastig. Hij had me de week ervoor aangeboden me als consultant in te huren, waarbij ik direct onder hem zou werken, wat zou betekenen dat ik beslissingsbevoegdheid zou krijgen… Een bijzondere aanbod, maar het feit dat ik over de hoofden van de directeuren en misschien wel de PS beslissingen zou kunnen nemen zou het geen gemakkelijke positie maken. Ik had gezegd dat ik erover na zou denken, maar de Minister wist ook dat ik bij Restless had gesolliciteerd.

Gisteren was mijn laatste dag en het was eigenlijk een beetje een vreemde dag, een groot deel van mijn collega’s wist nog niet eens dat ik weg ging. Aangezien ik nog niet wist hoe het zou lopen had ik het er verder niet met collega’s over gehad… Ik heb stroopwafels uitgedeeld, kreeg een afscheidsspeech van de director en verder heeft iedereen volgens mij het idee dat ik nog half voor het Ministerie blijf werken…

Langzamerhand begin ik een beetje te beseffen dat het echt waar is… Vanaf nu is mijn leven in Sierra Leone helemaal anders: een nieuw huis en een nieuwe baan! DE baan die ik zo graag wilde! Gisteravond kwam ik Cathrin (de Country Director) tegen in één van de strandtentjes en we hebben erg leuk zitten kletsen, onder andere over werk. Het gaf me een goed gevoel dat ze er echt naar uitkijkt dat ik voor hen kom werken. Ook kwam op donderdag Mohamed langs, één van mijn nieuwe collega’s met een kaart waarin stond: It is real, it is yours, it is no longer a dream. Congrats! Echt super!

Volgende week ga ik langs om met Cathrin te bespreken wanneer ik ga beginnen, als het goed is binnen drie weken! Mijn nieuwe functie is die van Programma Manager van het Youth Empowerment Programma, het grootste programma van Restless. Dit programma richt zich met name op het opleiden van jongeren tot trainers, waarna deze jongeren in afgelegen communities worden geplaatst waar ze verschillende projecten doen en jongeren trainen in onder andere Sexual Reproductive Health and life skills. Op deze manier doen de jongeren belangrijke werkervaring op en worden vele jongeren getraind en empowered. Ik ben de eindverantwoordelijke voor het programma (de implementatie en de ontwikkeling), drie regionale coordinatoren, nog eens 20 medewerkers en zo’n 200 volunteers… Ik kan een hoop van mijn huidige kennis en ervaring gebruiken voor de functie, maar er is genoeg ruimte om me te ontwikkelen en te leren! De baan komt met een mooi salaris en secundaire voorwaarden (naast heen- en terugvlucht ook één ticket per jaar om naar huis te vliegen, studiemogelijkheden, ziekte- en reisverzekering, etc.).
Ik heb echt onzettend veel zin om voor Restless te werken, zij doen echt waar ik in geloof en bovendien is het een ontzettend leuk team en lijkt het me een fijne organisatie, die echt betrokken is bij haar beneficiaries en medewerkers!

Met de nieuwe baan heb ik dus ook meteen mijn oude baan bij het Ministerie, via VSO, afgesloten en heb ik mijn huis aan Barracks Road achtergelaten om in mijn nieuwe huis te trekken. Het was een roerig, maar geweldig jaar… ik kan wel zeggen dat ik geleerd, gestreden en genoten heb!!! :) Ik wilde eigenlijk een terugblik schrijven op het afgelopen jaar, maar heb besloten dat de hoogtepunten van de afgelopen weken wel genoeg zeggen…

Het jaar heb ik afgesloten in Kabala. Nadat Jenn was vertrokken (wat toch best gek was, we reizen anders altijd samen naar huis!), had ik één dag vrij, waarna ik naar Kabala (helemaal in het noorden van het land) ben vertrokken. Daar heb ik met o.a. Connie, Lavan, Heidi, Susan, Dickya en Ruth oud en nieuw gevierd. Vrijdagavond hebben we met z’n allen bij Choices gegeten, het enige restaurant in Kabala, waar ze over het algemeen maar 1 keuze hebben qua eten. :) Daarna hebben we met z’n allen gedanst op Sierra Leoonse/ Nigeriaanse beats… Chop my money, het popularairste nummer van dit moment, kwam zeker drie keer langs in een uur!
Op Oudjaarsdag zijn Susan, Ruth en ik vanuit het huis van Connie en Lavan naar de lodge van de President gelopen. Die is daar echt 50 meter vandaan en we hadden gehoord dat de President Oud en Nieuw in Kabala zou vieren… Wij deden een beetje alsof we van het uitzicht kwamen genieten en voor we het wisten zaten we in de auto bij de Infomation Officer van de President richting het centrum van het dorp, waar de President bijna zou aankomen. Na even wachten kwam hij inderdaad op zo’n meter afstand, vriendelijke zwaaiend en lachend voorbij! :)

’s Avonds was er een cultural show waar de President ook bij aanwezig zou zijn. Het was redelijk druk en het grootste deel van onze groep klom op een ambulance om goed zicht te hebben. Ik dacht, volgens mij kan dat beter, en ben met Ruth in mijn kielzog doorgelopen naar de tribune waar de President zat en uiteindelijk zaten we zo’n 4 meter van de President vandaan! :) Ik ben zulke situtie nu wel gewend en weet dat je soms gewoon gebruik moet maken van je sterrenstatus als White Girl. Toevallig kende ik ook de District Chairman die naast de President zat en nog even naar me zwaaide. :) Natuurlijk waren er een hoop speeches, maar we hebben ook een geweldige groep acrobaten aan het werk gezien en vele prachtige devils en dansgroepen!

Na de show hebben we ons omgekleed en zijn we weer naar Connie en Lavan gegaan. Daar hadden we reeds het grootste deel van de maaltijd voorbereid en hebben we genoten van een geweldig diner waar iedereen aan had bijgedragen! Daarna hebben we spelletjes gespeeld en voor we het door hadden was het 12uur! Echt een leuke avond. Ik ben niet meer mee wezen stappen, maar heb uiteindelijk met Ruth en Susan tot 3uur ’s ochtends zitten kletsen in het guesthouse waar wij logeerden. Erg gezellig!
De volgende dag hebben we met honderden jongeren de berg (nou ja, heuvel, maar het was steil genoeg) beklommen om boven het nieuwe jaar te vieren! Dat was echt bijzonder!!!

Toen ik na een lange reis weer in Freetown aankwam stond er vanaf de buitenwijken al een file… Ik vond dat ik wel lang genoeg had gereisd en ben achterop een okada (motortaxi) gestapt die me via allemaal binnenweggetjes door ‘the east’ (het arme gedeelte van Freetown) naar huis gereden. Dat was echt een tof ritje! Zo vaak kom ik niet in dit gedeelte van de stad en het was wel duidelijk dat er ook niet zoveel white girls achterop een okada door deze wijken rijden… :) Overal waren feesten en optochten om het nieuwe jaar te vieren!

Nou, het is alweer een heel verhaal dus ik ga afsluiten. Ik zal snel wat foto’s maken van ons nieuwe huis! De allerbeste wensen voor het nieuwe jaar (beter laat dan nooit!).

Liefs,
Hilda