Wereldnieuws

Opeens is Sierra Leone wereldnieuws door de Cholera uitbraak die inmiddels al meer dan 15.000 levens heeft gekost. Het zwaartepunt van de epidimie ligt in Freetown, al merk ik daar in het dagelijks leven niet zoveel van. Cholera is opzich een gemakkelijk te behandelen ziekte en het dan ook veel over het ontwikkelingsniveau van Sierra Leone dat deze ziekte zoveel levens kost. In principe moet je zodra je diaree hebt en moet overgeven naar een dokter, die meestal ORS voorschrijft. Verder zijn voorzorgsmaatregelen vooral gericht op het vermijden van besmet water of etenswaren die besmet kunnen zijn en het goed wassen van je handen.
Hulpverlening is behoorlijk snel op gang gekomen en donors, ngo’s werken samen met de overheid om de ziekte te bestrijden. Ook ik werd gebeld door UNICEF met de vraag of onze Volunteer Peer Educators (VPEs) voorlichtingen kunnen geven in de dorpen waar we werken. Gezien ons bereik en werkwijze hebben we vaker onze netwerken ingezet voor zulk werk. Het is wel bijzonder om bij zoiets betrokken te zijn, het is weer een heel ander aspect van hulpverlening.

Na mijn vakantie in Nederland ben ik meteen weer hard aan het werk gegaan. Het is een drukke tijd. Ondertussen is de interne reorganisatie zo goed als afgerond en ben ik met mijn nieuwe teams alweer hard bezig met het opstarten van mijn nieuwe programma’s. Zo ben ik vorige week thuisgekomen na meer dan een week up-country te zijn geweest.
Ik ben eerst naar Makeni gereisd om daar de medewerkers van mijn Volunteer Peer Educators (VPE)-led programma te trainen om ze voor te bereiden op het nieuwe programma en de Foundation Training (de eerste trainingen die ze voorbereid om hun placement) van onze VPEs. Zo hebben we onder andere het monitoringssysteem doorgesproken en zijn ze getraind in het opzetten van de Teenage Mother’s Clubs. Het was een erg nuttige en leuke training. Het is super om het programma door te spreken met alle medewerkers en hun feedback te krijgen, zodat we allemaal op dezelfde lijn zitten wanneer we gaan implementeren. Het geeft me ook elke keer zoveel energie om samen te werken met deze jonge, gemotiveerde mensen!

Na de staff training ben ik nog 3 dagen in Makeni gebleven om het eerste deel van de Foundation Training voor onze nieuwe Volunteer Peer Educators mee te maken. Ik mocht openen met een presentatie over Restless Development en het programma. Fallah, onze Regionala Coordinator uit Makeni, kondigde mij aan als de grootmoeder van het programma (normaal noemt hij me Mama Hilda), nadat hij zichzelf als vader had geintroduceerd. Daar haakte ik op in door te vragen hoe oud de jongeren dachten dat deze grootmoeder was... Het eerste antwoord was 17! Daarna bleef het een beetje rond de 23 hangen.
Het was erg leuk om deel te zijn van de training. In Makeni waren 60 (de helft) van onze VPEs aanwezig en het is super om te zien hoe gemotiveerd ze zijn, maar ook hoe onze medewerkers de training faciliteren en de jongeren van alles bijbrengen. Alle kennis en vaardigheden worden op een interactieve/ non-formele manier overgedragen, dus er is veel tijd voor oefeningen en groepsopdrachten.

Halverwege de week ben ik naar Kenema gereisd om daar de andere helft van de training bij te wonen. Dat was ook weer erg leuk. Natuurlijk mocht ik een motiverende speech geven en Alfred, de Regio Coordinator in Bo, had me ingedeeld om een sessie te faciliteren over masturbatie. Onze VPEs gaan in tweetallen naar dorpen om daar samen te werken met dorpsleiders en hun leeftijdsgenoten kennis bij te brengen om geslachtsziektes, besmettingen het HIV/AIDS en tienerzwangerschappen te voorkomen. Naast de faciliteringstechnieken is het daarom van groot belang dat ze kennis hebben van al deze onderwerpen en vooral dat ze de juiste kennis hebben. Mythes zijn een belangrijke oorzaak van de verspreiding van ziektes en tienerzwangerschappen. Wanneer jongeren de juiste informatie hebben en we ze kunnen ‘empoweren’ door ze lifeskills te leren, zijn ze beter in staat om nee te zeggen of in ieder geval geinformeerde keuzes te maken.
Ook over masturbatie bestaan een hoop mythes; zo zou je er onvruchtbaar, gek of ziek van worden. Aan mij de taak om dit onderwerp met 60 jongeren te behandelen aan de hand van een interactieve presentatie en groepswerk. Fallah had in Makeni ‘Let’s talk about sex’ van Salt ’n Peppa gezongen en dat vond ik wel een mooie binnenkomer voor dit onderwerp. Dus zette ik na een korte introductie het refrein in en al snel zongen alle jongeren mee en wilden ze het nog twee keer herhalen. Ja, voor alles is een eerste keer... Na afloop waren mijn medewerkers helemaal enthousiast over mijn facilitatie technieken. Ze hadden mijn nog nooit een training zien geven, dus voor hen was het nieuw dat ik dit kon.
De laatste avond dat ik in Kenema was, was entertainment night. In de dorpen maken jongeren ook veel gebruik van drama, liedjes en comedy om boodschappen over te brengen. Dus waren ze in vier groepen verdeeld en hadden ze allemaal iets voorbereid. Ondanks dat er volgens onze medewerkers nog veel aan bijgeschaafd moest worden, was ik erg onder de indruk van wat die jongeren in korte tijd in elkaar hadden gezet! Echt leuk om te zien! Vooral de cultural performance was super: er werd getrommeld op tafels met lege flessen, geklapt, gezongen en gedansd! Het zag er geweldig uit!

Deze week heb ik met mijn nieuwe Programma Coordinator (PC) training gegeven aan de medewerkers van ons Multisectoral programma. Deze keer was de training in Freetown, dus hoefde ik niet het binnenland in. Ook deze training was weer super. Het is zo effectief om het programma uitvoerig met de medewerkers door te nemen. Zo hebben zij een goed idee van wat er van ze verwacht wordt, voelen ze zich volledig onderdeel van het programma en krijg ik nuttige input voor de uitvoering. Voor dit programma werk ik met de PC en drie Field Officers die het land ingaan.
Aan het einde van deze training heb ik dezelfde afsluiting gedaan als bij de andere staff training: iedereen plakt een velletje papier op zijn of haar rug waarop anderen iets positiefs over deze persoon schrijven. Aan het einde heb je een papiertje met allemaal complimenten! Vooral in Makeni was het leuk, waar we een redelijk grote groep hadden en het uitliep in een gezellige chaos! Bovendien hadden we daarvoor een redelijk serieus programma onderdeel, dus het was een mooie manier om de dag wat losser en positief af te sluiten.
Toen ik dit in Freetown herhaalde bleek iedereen al gehoord te hebben dat we dit in Makeni hadden gedaan. Het was blijkbaar aangeslagen. Ik heb twee papiertjes met prachtige complimenten als: smart, lovable, courageous, woman of substance, simple wat hier een groot compliment is en zoiets als benaderbaar betekent), etc. Een mooi kadootje!

Verder is er inmiddels een nieuwe Country Director aangenomen, een Australier, die in november gaat beginnen. Op dit moment werkt hij nog in Zuid Soedan. Ook is er een nieuwe Financiele Manager aangenomen die ook in november begint. Ondertussen worden wij ondersteunt door twee vrijwilligers van Accountants for Development. De afgelopen weken heb ik heel hard gewerkt aan mijn ‘beast’ zoals een van de accountants, Joe, mijn budget voor het grootste programma noemt. Het ziet ernaar uit dat we het nu aardig op een rijtje hebben! Een hele overwinning!

De afgelopen tijd heb ik vooral heel hard en veel gewerkt en ben ik natuurlijk een tijd up-country geweest. Vrijdag was ik lekker een dagje vrij en woensdag hoop ik nog een dagje op te kunnen nemen. Dingen gaan nu een beetje lopen, dus ik hoop dat het de komende tijd iets rustiger is. Maar we blijven Restless, dus echt rustig zal het niet worden.
Vandag was ik weer naar IMAT voor ons weekelijkse potje waterpolo! Dat blijft geweldig! Naast een goede inspanning is het ook altijd erg vermakelijk! Verder zijn er natuurlijk feestjes, etentjes, ben ik een dagje naar het strand, ook ben ik tussendoor lekker aan het lezen op mijn nieuwe e-reader met danzij Coos en Ingrid een geweldige selectie boeken (!), echt een goede aanschaf! Al met al heb ik het hier nog best naar mijn zin!

Hilda